1201, ചിങ്ങം, ഓണം, 2025

പ്രകൃതിയുടെ ഓണ-ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങീട്ടോ  മനുഷ്യരുടെ ഓണം മൂന്ന് ദിവസമാണെങ്കിൽ, പ്രകൃതിയുടെ മൂന്ന് മാസമാണല്ലോ! രാവിലെയൊന്നു പറമ്പിലേക്കിറങ്ങിയാ മതി, ഒരുക്കങ്ങൾ കാണാൻ….

കർക്കടകം തീരാനൊന്നും മുക്കുറ്റി കാത്തില്ല, ഓണമല്ലേ, നേരത്തേ തന്നെ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങിയിങ്ങെത്തി!

കാവടിപൂവ് ഒരുങ്ങി വരാൻ തന്നെ വേണം ആറ് മാസം, പക്ഷേ ആദ്യമേയെത്തും, ഓണാഘോഷമെല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടേ പോവൂ!

അതിനിടക്ക് മഴയത്ത് വീണു കിടക്കുന്ന ഇവനെ പൊക്കി പുകച്ചാൽ, പത്തീരാണ്ട് പടച്ചിരിക്കും!

ഇവൻ ഇപ്പോ വല്യ പുള്ളിയാ, ഓണത്തിന് വരും, നമ്മളെ കണ്ട ഭാവമില്ല, പണ്ട് കല്ല് എടുപ്പിച്ച പരിഭവം തന്നെ!

പണ്ടത്തെ പോലെ കുതിര കളിക്കാൻ കൂട്ടുകാരാരുമിലെങ്കിലും, ഇവരിന്നും കുളിച്ചണിഞ്ഞൊരുങ്ങി കൂട്ടായി നിക്കും!

അപ്പൊ, ഇനി ഇറങ്ങാമല്ലോ പറമ്പിലോട്ട്? എല്ലാവരെയും ചെന്ന് കണ്ടു വിശേഷങ്ങളൊക്കെ ചോദിച്ച് വരണ്ടേ? വേഗമാവട്ടെ!

വീട്ടുമുറ്റത്തെ ശാസ്ത്രം - ശ്രീ. സി.ജി. ശാന്തകുമാർ

"ശരിക്കും പറഞ്ഞാ ഈ ജീവിതം എന്താ?" - പലപ്പോഴും പലരും നൊമ്പരമായും നേരമ്പോക്കായും നെടുവീർപ്പായുമെല്ലാം  എന്നോട് ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യമാ! അവരോടെല്ലാം സന്ദർഭവും, സാഹചര്യവുമനുസരിച്ച് എന്തെങ്കിലും പറയുമെങ്കിലും അതൊന്നും പൂർണ്ണമാണെന്ന് എനിക്കൊരിക്കലും അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടില്ല. 

പരന്ന ഏകാന്തതയിൽ പലപ്പോഴും അതേ ചോദ്യം ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിക്കാറുണ്ട് - അതിനുള്ള ഉത്തരം എനിക്ക് കിട്ടാറുമുണ്ട്. പക്ഷെ ആ ഉത്തരം എനിക്ക് പരിപൂർണ്ണമാണെങ്കിലും മറ്റാർക്കും ബോധ്യപ്പെടണമെന്നില്ല എന്ന ഉത്തമബോധ്യത്താൽ അതങ്ങനെ കീറ കടലാസ്സിൽ കോറിയിട്ടപോലെ മനസ്സിന്റെ കീശയിൽ മടങ്ങിക്കൂടി കിടക്കാറാണ് പതിവ്! 

ദാ, അപ്പോഴാണ് മഴ നനഞ്ഞ ഇരുണ്ട ഒരു ഞായറാഴ്ച യാദൃച്ഛികമായി ശ്രീ.സി.ജി. ശാന്തകുമാർ എഴുതിയ  "വീട്ടുമുറ്റത്തെ ശാസ്ത്രം" എന്ന കൊച്ചു പുസ്തകം വായിക്കാനിടയായത്! ആ ഒരു ഞായറാഴ്ച, അപ്പുവും, അമ്പിളിയും എന്നേയും അവരുടെ രണ്ടു മാസത്തെ വേനലവധിക്കാലത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി.  

അവരുടെ കൂടെ ഞാനും ആ പുസ്തകങ്ങളിൽ മുഴുകി,  പരീക്ഷണങ്ങളിലും, നിരീക്ഷണങ്ങളിലും കൂടി, പറമ്പിലും, തൊടിയിലും, തോട്ടിലുമെല്ലാം അലഞ്ഞ് അലിഞ്ഞു നടന്നു.  

ഞാൻ അവരിലൂടെ അന്ന് വായിച്ചത്, അല്ല, കണ്ടത്, അല്ല, അനുഭവിച്ചത് - വീടും, തൊടിയും, മുറ്റവും, ശാസ്ത്രവും മാത്രമല്ല - എൻ്റെ മനസ്സിലെ കീറ കടലാസ്സിൽ കോറിയിട്ട ജീവിതത്തിന്റെ നിർവചനം തന്നെയായിരുന്നു!

ആ നിർവചനം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു - 

  

"ഒറ്റ വാക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ ജീവിതമെന്നത് പണ്ട് നാം ആനന്ദിച്ചാർമാദിച്ചാസ്വദിച്ചനുഭവിച്ച നമ്മുടെ പഴയ വേനലവധികാലം മാത്രമാണ്! കുറച്ചും കൂടി കട്ടിയായി പറഞ്ഞാൽ യു.പി സ്കൂൾ കാലത്തെ ആ മൂ-രണ്ടു ആറു മാസത്തെ വേനലവധികാലം മാത്രം! അത്ര മാത്രം! 

ഓർമയുണ്ടോ - പൂമ്പാറ്റയും, ബാലരമയും, അമർചിത്രകഥകളും രാവും പകലും കറുമുറേ കഴിച്ചു "വിശപ്പ"ടക്കിയിരുന്ന ആ കാലം! 

"വിശപ്പ്" മാറിയില്ലെങ്കിൽ മാൻഡ്രേക്കിനെയും, ഫാൻറ്റത്തേയും, അമ്പിളിഅമ്മാവനെ പോലും അപ്പാടെ വിഴുങ്ങിയിരുന്ന ആ കാലം!

ഒരേ സമയം രാജുവും, രാധയും, മായാവിയും, ലുട്ടാപ്പിയും, ദൊപയ്യയും, കപീഷും, ശിക്കാരി ശംഭുവും, ഡിങ്കനും, കാലിയയും, ശുപ്പാണ്ടിയുമെല്ലാമെല്ലാമായി പകർന്നാടിയിരുന്ന കാലം!

ഒട്ടിയ വയറും, കീറ ട്രൗസറും, പ്രകൃതിയോടുള്ള വികൃതിയിൽ കിട്ടിയ കുട്ടിപരിക്കുകളുമായി കളിച്ചു ചിരിച്ചു നടന്ന കാലം.

മണ്ണിലെ കുഴിയാനയും, വിണ്ണിലെ നക്ഷത്രങ്ങളും, കുളത്തിലെ മീനും, മരത്തിലെ കുയിലും, പൂന്തോപ്പിലെ പൂമ്പാറ്റയും എന്തിനേറെ ഈ പ്രകൃതിയിൽ കാണുന്നതെല്ലാം  "ഞാൻ" തന്നെയെന്ന് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞിരുന്ന കാലം!

"ഞാൻ" എല്ലാമായിരുന്ന കാലം, 

എല്ലാം "ഞാനാ"യിരുന്ന കാലം! 

അഥവാ - "ഞാൻ" എന്നൊന്നില്ലാതിരുന്ന കാലം!!

അതായിരുന്നു ജീവിതം! ആ ഒരരകൊല്ലം മാത്രമായിരുന്നു യഥാർത്ഥ ജീവിതം!

അതിനു മുന്നും, അതിനിടയിലും, അതിനു ശേഷവും, ഇപ്പോഴീ കാണുന്ന കോട്ടും, സൂട്ടും, ബൂട്ടും, കുടവയറിന് കുറുകെ ബെൽറ്റും ഇട്ടു മേനി നടിച്ച് നടക്കുന്നതും, ഇനി വരാനിരിക്കുന്നുവെന്നു നാം കരുതുന്ന ജീവിതമെന്നു പറയുന്ന എല്ലാമെല്ലാം വെറും ഭോഷ്ക്കാണ്! ശുദ്ധ ഭോഷ്ക്ക്!"

ജീവിതയാത്രയിൽ അര നൂറ്റാണ്ടിൻറെ വക്കിലെത്തി നിൽക്കുന്ന എൻ്റെ അടുക്കൽ "വീട്ടുമുറ്റത്തെ ശാസ്ത്രം" പ്രകൃതിയുടെ സങ്കല്പം പോലെ വന്നത് ആ ജീവിത നിർവചനം "ശാസ്ത്രീയമായി" ഞാൻ വീണ്ടും ഒന്നനുഭവിച്ചാസ്വദിച്ചു കൊള്ളട്ടെ എന്നു കരുതിയാവും! അപ്പുവും, അമ്പിളിയും, ഗീതയും വന്നത് ആ നിർവചനത്തിൽ ലവലേശം പോലും മാറ്റമോ, കോട്ടമോ, ഇളക്കമോ, രൂപാന്തരമോ, പരിവർത്തമോ വന്നിട്ടില്ലെന്ന് വീണ്ടും സ്ഥാപിക്കാനുമാവും! രണ്ടാണെങ്കിലും ഗതകാലആനന്ദസ്മരണകൾ നുകർന്ന് തന്ന് പുനർജ്ജനിയായി എന്നിൽ ഒഴുകിയെത്തി തഴുകിയനുഗ്രഹിച്ച  "വീട്ടുമുറ്റത്തെ ശാസ്ത്ര" ത്തിനു ഒരായിരം കൂപ്പുകൈ! 

Yet Another Hartal Day ❣️

A Beautiful Day !
For Our Beloved Nature 
A Day With -
Less Air Pollution
Less Sound Pollution
Less Travel Pollution
Less Public Littering
Less Plastic Trash
Less Carbon Footprint!
Our Earth Deserves This, Isn’t It?
A Good Break From Greedy Humans! - The Workaholics, The Cynics
Our Family Deserves This, Isn’t it?
A Peaceful Breathing Space From All Chaos! -
Which No Job Or Money Could Buy!
That’s Why Everyone Loves -
Everyone Loves A Good Hartal !
A Well Planned Peaceful Hartal!
Hail Hartal ! Hail Hartal !

(A Hartal Every Two Months Keeps the Pollution at Bay! Thanks to the blessed souls who invented Hartal and Thanks to those who still practice it diligently )

Parandu Po - Movie Review

Movie         : Parandu Po 

Language  : Tamil

Duration   : 2 hours, 20 min

Year            : 2025

Actors        : Shiva, Grace Antony, Mithul

Mithul as Anbu is a stunning act in the movie. Loved the boy!  Shiva and Grace Antony were good and put lots of effort to keep the subtle plot balanced.

However, I truly felt, the script needs a lot more depth, a lot more emotions, a little more substance and focus on finer details. I probably expected much more from the movie and came out a little disappointed. What made me feel so is below.

1. Most of the scenes in the movie are phone based (calls, video calls, whatsapp chats) and after a while it becomes heavy for the audience to bear it when most of us are trying to keep it away at least during movie time

2. There is a little too much of chase. We can understand chasing once of twice but when the entire movie is about father chasing son, then it moves away from realism. It does bring some comedy, but not to the extend to defend all those chases!

3. The financial struggle from which all the chase starts and which the family continues to struggle with goes unanswered at the end

4. The repeated false and careless promises (on smoking especially) which we see throughout makes the promise the duo make at the end of the movie shallow. We need not have to necessarily consider it as true promise!

5. The boy is taken through two extremes - the village life and the other rich extravagant life style. What it teaches the boy is a question! How he can chose from those two? It confuses the audience as well. Why the rich life style was needed in the plot? It should have been restricted to village life alone which would have made much more sense to the overall flow of the script - that the boy wants to get connected with Nature

6. While the setting of the village life and characters are done well, the finer aspects are found missing. As an example, the costumes used by the character Vanitha is not suited for the village life and the surroundings. It should have been more down to earth.

And it can go on and on. Wished the movie could have been much  brighter, tighter and lighter for the sake of the good plot and the wonderful Anbu!

മരണക്കൂട്ട് (ഒരു ശവംവാരിയുടെ ആത്മകഥ) - വിനു പി/നിയാസ് കരീം

പരമമായ സത്യത്തിലേക്കുള്ള ഒരു ചൂണ്ടുപലക! 

വിഷമകരമായ വായനാനുഭവം!. ചിലർക്ക് ഈ പുസ്തകം മുഴുമിപ്പിക്കാൻ തന്നെ പ്രയാസം. കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല - സുഖകരമായ മയക്കത്തിൽ, സുന്ദരസ്വപ്നവും കണ്ട്  മൂടി പുതച്ച് കിടക്കുന്ന നേരം എങ്ങിനെയാ ആ മായയുടെ പുതപ്പു മാറ്റി ഉണർന്നെഴുന്നേറ്റ് തീക്ഷ്ണമായ പരമസത്യത്തിലേക്ക് കണ്ണുതുറന്നു നോക്കുക? ആരാണ് അതിനു ആഗ്രഹിക്കുക?! കുറച്ചും കൂടി സരളമായി പറഞ്ഞാൽ, പട്ടുമെത്തയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നവർക്കെങ്ങനെയാ, മേൽപാലങ്ങൾക്കടിയിൽ അന്തിയുറങ്ങുവാനാവുക? 

പക്ഷെ വിനുവിന്റെ ഈ ആത്മകഥ നമ്മളോടിങ്ങനെ പറയുന്നു - "ജീവിതപൊരുളറിഞ്ഞ പലരും കിടന്നുറങ്ങുക പട്ടുമെത്തകളിലല്ല, മേൽപാലങ്ങൾക്കു കീഴിലാണ്; മൃത്യുബോധമെന്ന പടുവൃക്ഷത്തിന്റെ തണുപ്പിലാണ്!"

SZP : Movie Review

Do not wish to even go to the full form of this movie name! At the end there were no “Taare” or “Sitaare” coming down from the sky when a story and script, successfully released twice earlier, was so badly ill-treated and abused by Amir Khan and Team. Nothing in the movie touched any of the known human emotions. Everything felt so shallow, so flat like the PK faced acting of Amir Khan whose character itself seemed so inconclusive. After a while the stress on the face of Amir Khan started to get on to the nerves of the audience! None of the relationships, the mother-son, husband-wife, coach-team, seemed to have any bonding in them at all! Only saving grace is the presence of the differently abled actors who brought some genuineness in an otherwise very fictious attempt.  Disappointed. Disheartened.

The Indian Thug

swollen skies

beating rains

frail trees

fallen grass

buried roads

unburied lives!

lightless streets

listless deeds

leaking coats

peeking crows

yawning cows

barking dogs

blind traffic

callous cars

stiff muscles

stretched nerves

cold world

rugged life

take your sack, ride your bike

get through all and hit the bull

That’s when my dear son,

You become the real Indian Thug!

കാടോർമ്മകൾ - എ.ഒ. സണ്ണി

"ഇന്നാ പിടിച്ചോ.." ലൈബ്രറിയുടെ  ടെക്നിക്കൽ സെക്ഷനിൽ വെറുതെ എല്ലാവരേയും ഒന്ന് കാണാൻ ചെന്നതാ - ജിഷ അതാ എനിക്കു നേരെ ഒരു പുസ്തകവും നീട്ടി ഇരിക്കുന്നു. "ഇതെന്താ?" - ഞാൻ ചോദിച്ചു. "ചെന്നിരുന്ന് വായിക്ക്!" - മറുപടി വന്നു. 

കടും നിറമുള്ള പുറഞ്ചട്ടയിൽ ശീർഷകം - "കാടോർമ്മകൾ  - എ.ഒ. സണ്ണി" - വെള്ള നിറത്തിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നു. "നീ വായിച്ചോ?", ഞാൻ ചോദിച്ചു. "ഇല്ല, കാൾ നമ്പർ ഇട്ടിട്ടേയുള്ളു. പ്രോസസ്സിങ്ങിൽ ആണ്, ന്യൂ അറൈവൽസ് ആവാൻ താമസമുണ്ട്". കൊച്ചു പുസ്തകം. കാടാണല്ലോ വിഷയം. ആദ്യ വായനയും! എന്തായാലും, ഉച്ചയ്ക്ക് വായിക്കാം. 

ഉച്ചയൂണ് നേരത്തേ കഴിഞ്ഞു, പുറത്തു മഴക്കാറ് തളംകെട്ടിനിൽക്കുന്നു . സെക്ഷനിലാണെങ്കിൽ ആരുമില്ല. പുസ്തകം നോക്കാൻ ഇത്തിരി നേരമുണ്ട്. ഞാൻ വായിക്കാനിരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു കാണും. ഏടുകൾ മറിയുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ സ്ഥലകാലബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട അവസ്ഥ. ഓഫീസിലെ കസേരയിൽ നിന്ന് നേരെ കൊടുങ്കാടിനുള്ളിൽ "ട്രാൻസ്ഫർ " ചെയ്ത പ്രതീതി. എനിക്ക് ചുറ്റും കാടിൻറെ കടും ചായങ്ങളുടെ വാങ്മയചിത്രങ്ങൾ - നട്ടപാതിരാവിലെ നിബിഡവനവും, കാടിനുള്ളിലെ പെരുമഴയും,  ആനയും, ആനച്ചൂരും, കടുവയും, മലയണ്ണാനും, മലമുഴക്കിയും, അട്ട കടിയും, വിശപ്പും, ദാഹവും, ഭയവും, സുഗന്ധവും, ദുർഗന്ധവും, കാട്ടുതീയും, തെളിനീരും, അരുവിയും, പുഴയും, നായാട്ടും, മരംമുറിയും, രാജവെമ്പാലയും, കാട്ടുമൂപ്പനും, മാക്കാച്ചിക്കാടയും, മലദൈവങ്ങളും - എല്ലാമെല്ലാമായി കാട് അതാ പല പല നിറങ്ങളിൽ, പല പല ഭാവങ്ങളിൽ എനിക്ക് മുന്നിൽ നൃത്തമാടുന്നു! 

ആരോ സെക്ഷനിൽ വന്നു വിളിച്ചപ്പോഴാണ് എനിക്ക് സ്വബോധം തിരിച്ചു കിട്ടിയത്! എന്നിട്ടും, കാടിറങ്ങി വരാൻ മനസ്സ് കൂട്ടാക്കിയില്ല! ആ ഒരാഴ്ച "കാടോർമ്മകളു"മായി ഞാൻ പല തവണ കാട് കയറി! എപ്പോഴെങ്കിലുമൊരിക്കൽ അനുഭവിച്ചറിയാനായ് മനസ്സിൽ കോറി വെച്ച കിനാവിലെ കാട്ടിൽ ഞാൻ തനിയെ അലഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു, അലിഞ്ഞിലാതായി!

ചില പുസ്‌തകങ്ങൾ അങ്ങനെയാ, അവർക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന കൈകളിലേക്ക് അവർ സ്വയമേ വന്നു ചേരും! എന്നിട്ട് കൈപിടിച്ചു കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകും, അവരുടെ ആ ലോകത്തേക്ക് - കിനാവിലലിഞ്ഞില്ലാതാവാൻ!

നന്ദി ശ്രീ. എ.ഒ. സണ്ണി സർ.

(ഗ്രീൻ ബുക്ക്സ് - പേജുകൾ - 215, വില - 310 രൂപ )

Throwback Movies - Gol Maal (1979), Language : Hindi, Genre: Comedy

Though I returned to "Gol Maal", which is as old as me, to laugh over the weekend, this time the movie made me wonder than actually laugh. Watching it more closely, I was awestruck at the measured, balanced and subtle performances of Amol Palekar, an artist trained in fine arts with a career in Theatre and Utpal Dutt, yet another towering figure from Bengali Theatre whose leftist revolutionary dramas ran packed shows in 1960s. Both, under the direction of Hrishikesh Mukherjee, considered as one of the greatest in Indian cinema, raised this simple movie to its deserved classic comedy status!

While the characters of Ramprasad Dashrathprasad Sharma and Bhavani Shankar, played by Amol Palekar and Utpal Dutt respectively, are class apart as the ones' who drive the story, every other role are also notably etched with pin-point precision – may it be Ratna as Ramprasad’s sister, Kedar Mama, Deven Verma, Kamala or Buaji. The guest appearances of Amitabh Bachchan, Rekha and many others along with the way how "story within story" theme was brought in, made this otherwise simple script more interesting and unique. Lyrics of Gulzar gave us the “Gol Maal Hai Bhai Sab Gol Maal Hai” adage and the equally philosophical “Aane Wala Pal Jaane Waala Hai”, both of which got blessings of R.D Burman and when they finally reached us through Kishore Kumar it naturally turned them into classics! 

A feel-light, feel-good, feel-happy, feel-joyful, live-in-the-moment movie for a weekend!

Thrissur Pooram - 2024 - Fireworks Night

Thrissur Pooram - 2024 - After wandering for the entire day and the evening immersed in Pooram vibes, it’s in the middle of the night Brijesh bro took us (myself and his other friends) to one of the best place in Thrissur town to watch the Pooram fireworks. It was on the terrace of a nine-floor building.

After walking through narrow roads and by-lanes, we reached the base of the building. Being a private property we had to clear the security pass and by the time we reached the top it was well past mid-night. As we entered the terrace, I was stunned to see a village of people -  old, young, children and women - all waiting eagerly there for the fireworks to happen later in the night!

The Wait!

Even in that night, the summer heat of April was tough on us, but the beautiful sky and the gentle breeze, along with the breathtaking view of Thrissur town greeted us with a lot of relief. Below, the endless crowd were seen flowing through the streets like lava from a live volcano! It is 1 am of the night and there in the open we stretched ourselves along with many hundreds, all eagerly anticipating for the fire-magic to appear in the sky at 4 am.

But shortly in a while, a news started to spread that there were some disputes happening down and fireworks will be delayed and may even get cancelled. Several woke up from sleep, many looked worried and uncomfortable but none of them left their position and all felt determined to continue the wait. I sat there wondering how intense is this passion which probably could be seen only among this fiercely festive passionate Thrissur crowd!

The Long Wait!

In a while I slipped into tired sleep, and when I opened my eyes it was 6 am, with the open sky greeting me with beautiful morning hues and morning breeze. But there are no fireworks yet, neither any magic has happened other than the beautiful sunrise!

Brijesh and his friends, had not slept a bit, and I saw them strolling on the terrace, going through news updates, talking to people, looking tense and worried! Would the fireworks happen?

The Unending wait testing the patience of all!

Finally, there came the update that the fireworks would start at 6:30 am. The wait continued, but even after 6:45 am, nothing started. Another update came, stating it would start at 7 am. The wait became longer, the sun starting to heat up our tired bodies. Even after 7 am, nothing moved other than a gentle breeze.

It was when the frustration reached its peak, by around 7:10 am, the first burst of fireworks shook us! The entire crowd woke up, all rising on their toes, their face gleaming in joy, their eyes staring towards the bright sky!

For the next fifteen minutes, we were all taken to a magical world of light and sound — though the sun swallowed the colors, the magic of resonating rumble and lustrous fire was enough to make the crowd go crazy and finally, at its peak, I saw all of those around me screaming in heavenly joy, bringing their year-long wait to an end, making every moment of their sleepless night worth it!

For me, the intensity of all that hot and humid that I went through the day and night filled up yet another page of extraordinary experiences of life, closing it on a colour-ful and fire-ful note!

Clouds disappearing into sky after fireworks!

A Lesson from a Bamboo Piece!

April-2024 - As we were returning from the Kodungallur temple compound after the Bharani festival yesterday, he suddenly found something, then bent down and picked up a small bamboo piece lying in the dust filled festive ground. I was about to stop and ask him to throw it away, but after a moment of thought felt to ignore - 

“Yes, no doubt it’s not advisable, but let me not stop and control each and everything they do, let them be themselves...and learn something on their own...” 

After I dropped him at his home and was about to leave after a tea, he came up with it again to me with something on it ! He had washed and cleaned it and then has wrote the event and date - "Ha, what a simple, beautiful memento it turned out to be!"

Had I stopped him from picking it from the dust, I might have curbed his thoughts, identity and the creativity! Luckily I didn't!

"Let’s nurture the freedom of expression, creativity and individuality (with a speck of caution) of the children even though it may be a little different from our expectations and our imaginations. Who knows they might surprise us with what they have inherent within them!”

Nochur!

Nochur Bhagavathy procession to the Theru

19/Jan/24: As we turn onto a sub-road at Kuzhalmannam on the speeding NH544 from Thrissur to Palakkad, the surroundings suddenly seem to settle down, relax and breathe easy. After another 10 km drive, covering the modest village of Koduvayur and its angady, a narrow road takes us to the humble surroundings of Nochur, which houses a relatively small agraharam of the Tamil Brahmin community who had migrated to Kerala centuries ago.

We, as an ad hoc plan, are here for the annual chariot festival (Ratholsavam/Theru) at Nochur Bhagavathy (Shanthi Durga Parameswari) temple, which falls on the first Friday of the Tamil Thai month (Jan/Feb). It is along this Bhagavathy temple and an adjacent Krishna temple that the Nochur agraharam is lined up.

It is only on these festive days that this otherwise silent gramam springs up with its effervescent energy. Being present on this auspicious day attending the rituals followed by the annadanam, which serves the divine payasam (commonly known as chathu-shatham), turned into a blissful experience for all of us. 

However, it would have been incomplete without a walk through the agraharam. That wish of ours also got fulfilled by visiting the ancestral agraharam home of our friend Sobha. A walk around the house which has rooms older than two centuries, an old kitchen which once served the entire gramam, the thick wooden doors with unique locks all took us back to a completely different world which thrived once upon a time! 

Of all, the short time we got listening to the anecdotes from Sobha’s in-laws turned out to be precious. 

“Nochur had more than 75 traditional agraharam homes a few decades back which has now depleted to around 30, and even among them, a very few families stay here. The rest come down only during the festive season.” 

We noticed this at Sobha’s home. Relatives who came from Palakkad, Mumbai, and even the US, just for this festival, all taking their festive nap in various rooms!

As we stepped out and walked around the Nochur gramam, we saw the scars of pain this once-pristine village is facing in the form of crumbled structures and deserted homes. A heritage tag like that of Kalpathy would have probably saved some of these, but now this agraharam needs more hands (than brain or money) to pull it up and preserve its identity.

A 'Rope' of Hope!

“Nochur, with the divine blessings of Vedanta Sampradaya Acharya Pujya Sri Ramanacharana Tirtha Swamiji, has got its spirituality tag. And then there is the divine ‘rope’ of hope always there, ready to be picked up. We wish the Nochur diaspora, who always keep their agraharam and its culture close to their hearts, realise it and come back again to pick and pull it ahead. That is the way, in fact, that is the only way this authentic culture and traditions of Nochur could be preserved for posterity!”

Stories in Black & White – Kollengode!

“Let us go to Kollengode!” – this is what is trending in social media nowadays and this is what got triggered, out-of-blue, among the friends as we were attending a marriage function near Palakkad. “It is just a 30 min drive, let us go!” and we all are set. Social media is bustling with Kollengode reels since it got listed in the best 10 villages of India! Now trippers, vloggers and many obsessed with social media are crowding to this tiny hamlet to make their own reels or in their attempt to go back in time and live their nostalgia.

Soon after our presence was recorded at the function which was followed by a heavy lunch, we started to Kollengode. Through the reels and vlogs most of us were already familiar with this place even without visiting it once. Our first destination was definitely to have a good solid tea to refresh and awaken our nerves. Before 2 pm, we were at the tea shop of Chellan Chettan, familiar now to all who follow Kollengode vlogs and reels! We did not expect to get tea at that time. But not only did we have very good tea, we also had freshly fried snacks as well. The road splits into two from there one taking to Chinganchira Nature Temple and another taking us to Paddy Storage Room. We visited both the places and on our return visited Seetharkund waterfalls as well. All pleasant, green rich locations. But do the vlogs and reels really convey the reality? This is a very deliberate question which we all should ask in black and white to ourselves before blindly going after social media.

 

Let us start with Kollengode listed among the 10 most beautiful villages in India. Did we ask who selected it? Did we ask on what criteria it got selected? The answer is most of us do not know. We just heard it in the media or in the vlogs and we simply got convinced it is one of the most beautiful. It is surprising how easily the people of this educated state can also be deluded into believing what the vloggers, reelers or the media wants them to believe! The fact is this list of beautiful villages is neither from any authorized agency nor from any govt. department. It is just from a twitter handle (Colours of Bharat) who suggested it, probably from their explorations or their study and we readily took it to another level.

 

So does it mean Kollengode is not that great a place to visit? This is a subjective question. It depends on various factors – your expectation, your locality, the season, the day you visit etc. For eg. If you are 1-2 hour drive from Kollengode it is worth visiting it on a pleasant day (with light rains) and preferably on a weekday. It is a good place to visit in case you are travelling to any nearby place there, such as to Thrissur or Palakkad and you have some catch up idle time. Now, if you have to drive four or more hours just to be at this place and that too on a weekend or holiday it is a big No! Even on summer days probably this place may not be the way you expect it to be. And it is again a No to all who already have high expectations about this simple village watching all those beautified reels.  

 

Why is it so subjective?  It is after all a beautiful village nevertheless. Isn’t it? Okay – here it is – Kollengode has paddy fields which you can see in several other places in Kerala and you may easily choose one such place which is close to you. Yes, Kollengode has a beautiful backdrop of mountains and a waterfall nearby, making it subjective. But decide it objectively. Then there are many who are coming here to have tea from a nostalgic gracefully underdeveloped hut – hmm, I would like to say, you are sliced by social media – come out of it and reinvent yourself. All these hang-outs here are nowadays crowded by those who are sucked in by social media. Their commutes have already spoiled this beautiful village, the empty bottles, the plastic wastes, their SUV grinded roads – may it be Nature Temple or Seetharkund waterfall all are amply polluted already. Even the outer space is now filled with thrash sent by man, then how can we expect this earth to be clean! Human beings are the most hygienic polluters of this Universe!

 

But isn’t it at least helping the villagers to get some extra bucks? Ha, the most destructive question. Kollengode is already turning into a classic example of how the mindset of an uncomplicated, innocent simple village gets destroyed by the lure for money. If you observe the villagers now, they are already competing among themselves for those extra bucks thrown to them by these commuters. There are new tea stalls sprouting around, there are competing parking areas, there are new constructions in progress and definitely there will be more hangouts, more resorts and more concrete structures around ending up in destroying whatever was expected out of this humble village.

 

So what is in a nutshell to summarize? In simple one line - Let us not contribute to anything that leads to the destruction of the original definition and intention of this village. If that means traveling responsibly, so it be or if that means not even visiting it, so it be too! 

Preserving this pristine village and its unpolluted souls is much more important than these insatiable cravings emerging from the over polluted, superficial, fabricated and cosmeticized social media! 

Kerala Monsoon of 2023!

Yet another Malayalam new year has unfolded with Chingam day today. But unfortunately what Kerala goes through now is not its pleasant traditional aura of the season. Instead of the rain chilled days, the pleasing mornings and cool nights, Keralites are nowadays waking up to temperatures hovering around 30 degrees with humidity hitting 80%, somewhat like an early summer. Call it El Nino or greenhouse gas emissions, it is a fact that Kerala is at the receiving end of the global climate crisis. Earlier this year scientists had given their “final warning” on the climate crisis which is at the brink of becoming irrevocable. Humans, however, in their frantic pursuit of their insatiable gratifications, are yet to realize that they are accelerating their own impending destruction.

If we observe the past decade, the climatic change in Kerala is swinging like a free pendulum hitting the dreaded bells at both extremes. In 2016 Kerala experienced its worst drought of the last century and within two years, in 2018, it hit the other extreme of the worst flood of nearly a century. In 2016, when Kerala was declared drought-hit by the Centre, as per the IMD, Kerala faced 34% deficit during Southwest Monsoon (Jun-Sep) and 62% deficit during Northeast Monsoon (Oct-Dec). In fact, it was the worst drought hit in the past 115 years.

Now coming to mid-Aug of 2023, Kerala is already facing a deficit of 44% in the ongoing Southwest Monsoon with just one more month to go – 10% worse than the worst drought Kerala faced! Just to show how serious it is, from 1-Aug to 15-Aug Kerala received just 25mm rain while the average expected is 254mm! This is not just alarm ringing; it is the ambulance siren blowing at its full throttle for Kerala. Few reports say it is ‘break of monsoon’, if it is true and if monsoon revives soon all Keralites can feel like each of them have won an Onam bumper! If not, the wait will be for the dicey Northeast Monsoon - the final chance to survive beyond which it will turn catastrophic.

Kerala in its history never had to really face any situation of a prolonged drought. Even the 2016 drought got neutralized with 2017 rains. And for centuries, the twin monsoons have always blessed it showering the pure grace from heaven in abundance making it God’s own country. However, the past decade teaches us it may not always be so. Everything has its tolerance limit and there is no doubt we have already transgressed its breaking point.  

PS: To those who wonder what we should choose given an option between drought and flood, researchers are of the opinion that while both are disasters, drought is more devastating than the flood. Drought has a lasting impact on flora, fauna, groundwater, water availability and several human civilizations were dusted because of long lasting droughts.

പഞ്ഞ കർക്കടകത്തെ പഞ്ഞിക്കിട്ടേ !

ഇടവം പണ്ടേ ഇടഞ്ഞു തന്നെ. മിഥുനം ഒന്ന് പരുങ്ങി നിന്നു, എത്തി നോക്കി, പേടിച്ചോടികളഞ്ഞു. ഇപ്പൊ ദാ, കരിമ്പോത്തിനെ പോലും കിടുകിടാ വിറപ്പിക്കുന്ന കർർർ...ക്കടകവും, മലയാളിയുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരിക്കുന്നു. 

മകരമാസത്തിൽ മഴപെയ്താൽ മലയാളം മുടിയും എന്നൊരു ചൊല്ലുണ്ട്. പക്ഷെ കർക്കടകത്തിൽ മഴ പെയ്തില്ലെങ്കിലോ? ആ, അങ്ങനെ ഒരു സംഗതി പഴമക്കാർ പോലും സങ്കല്പിച്ചിട്ടില്ല! ഈ പഞ്ഞ മാസം മലയാളിയെ വിട്ടൊരിക്കലും പോവില്ലെന്നാവും അവരും കരുതിയത്. എന്നാൽ, ഉൽകൃഷ്ടരായ ഈ നാട്ടിലെ ഉത്തമന്മാരുടെ ആ ഊക്കും, ആ ഉത്സാഹവും, ആ ഉശിരുമൊക്കെ കണ്ടിട്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു കർക്കിടകവും ആവിയായി പോയിരിക്കുന്നു! ഹ ഹ ഹാ! 

കുറേയായി ഈ പഞ്ഞ കർക്കടകം ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് പാരായണം ചെയ്യിക്കുന്നു, കഞ്ഞി കുടിപ്പിക്കുന്നു, ഈറനുടിപ്പിക്കുന്നു! ഇനി ഞങ്ങളിവിടെ കർക്കടക ചൂടിൽ കൊപ്ര ഉണക്കും, കർക്കടകകിഴിവിൽ കിട്ടിയ അമേരിക്കൻ ബെർമുഡയിട്ട് നട്ടുച്ചയ്ക്ക് പോപ്പി കുടയും ചൂടി കറങ്ങി നടക്കും, തമിഴ്നാട്ടിൽ നിന്നും ഇറക്കിയ കരിക്കും, മിൽമയുടെ (നന്ദിനി നഹി നഹി) സംഭാരവും, ആസാമിയുടെ നീമ്പു പാനിയും കുടകുടേ കുടിക്കും, ഗുജ്ജുവിന്റെ അമുൽ ഐസ്ക്രീം നുണയും, പോഷകത്തിന്ന് വേണ്ടി മാത്രം ഇത്തിരി പ്യുവർ കള്ളു (നമ്മുടെ സ്വന്തം) പാനം ചെയ്യും.  രാഷ്ട്രത്തോട് കൂറുള്ള ഞങ്ങൾ ഉറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ ഒരു മഗ്ഗ് (അല്ലേൽ വേണ്ട, ഒരു പെഗ്ഗ്) 'ജവാൻ' പച്ച വെള്ളം തൊടീക്കാതെ (കുടിവെള്ളത്തിന് അന്യായ കരമാ ഹേ!) മോന്തും - (അത് ഞങ്ങളുടെ ജന്മാവകാശമാണേ!) 

അങ്ങനെ ഇവിടെയൊരു നവയുഗമുണരും മക്കളെ ! ചോർച്ചയോ, നനവോ, ഈർപ്പമോ ഇല്ലാത്ത ഊഷ്മളമായ നവയുഗമുണരും, ചൂടാറാത്ത നവയുഗം!