A Lesson from a Bamboo Piece!

April-2024 - As we were returning from the Kodungallur temple compound after the Bharani festival yesterday, he suddenly found something, then bent down and picked up a small bamboo piece lying in the dust filled festive ground. I was about to stop and ask him to throw it away, but after a moment of thought felt to ignore - 

“Yes, no doubt it’s not advisable, but let me not stop and control each and everything they do, let them be themselves...and learn something on their own...” 

After I dropped him at his home and was about to leave after a tea, he came up with it again to me with something on it ! He had washed and cleaned it and then has wrote the event and date - "Ha, what a simple, beautiful memento it turned out to be!"

Had I stopped him from picking it from the dust, I might have curbed his thoughts, identity and the creativity! Luckily I didn't!

"Let’s nurture the freedom of expression, creativity and individuality (with a speck of caution) of the children even though it may be a little different from our expectations and our imaginations. Who knows they might surprise us with what they have inherent within them!”

The Great Escalation

“You have got an escalation!” – for IT professionals this statement is probably a nightmare of sorts, it is so nasty that you are guaranteed an ordeal ahead! Though the dreaded line “You are sacked!” stays as the top IT punch statement, it is a kind of kill-in-one-shot situation. The former however is a slow and silent killer and the way it works is potentially traumatic too! Let us take a closer look at it.

Escalation starts working on you by bringing you down emotionally and making you think you have done something terribly wrong, a big mistake or perhaps the greatest blunder which can take down the entire world. Of course, there is no doubt that this big, oblique, funny, fat world will float as usual in space, but there is no doubt either that your little world is going to shake like never before.

 

If the escalation comes directly from the client, then your life is destined to go through hell. Be prepared. Hold your breath and get ready. It could be for days, weeks or even months depending on how the spell is defined for you. If you think you are not one who can be pulled down so easily, here is the next ordeal in escalation which await you. The big bosses of the organization, many of whom you are not even aware of, will arrive at the crime scene from nowhere as if they were hiding somewhere in bushes. They are hard-nosed, unsentimental, no-nonsense IT hulks who with their brute force can just puff your confidence into thin air. Their power is so immense that they can virtually kill you with a word or even a look, they are so shrewd and cut-throat-businessmen that they will make you own all the mistakes of this entire world just with a stare. Add to this any kind of loss they suffered  due to escalation – such as loss of dollars, loss of a client, loss of a project, loss of reputation – be ready to be cooked alive! The giants will cut, chop, peel, slice, sauté and finally fry you in boiling oil making a “kadai paneer” out of you! Then you will be served hot to all the bosses (and to clients too if they like it) as they relish it themselves!

 

If you think it will be done with it, you are again wrong -  it is just a mere beginning. You will forget your sleep, your wife, your kids (if you have any), your food and even your surroundings! You will wonder at your weight loss which will so drastic and dramatic (you might probably love it too!) – some high blood pressure, headaches, palpitation, body aches etc. are side effects. You may not even notice it.  You will be always floating in escalation-nirvana for days, weeks and perhaps months! Do not get surprised if the outside world finds you rotten, in fact you are.  You will keep your hands-on in presentations, charts, long mails trying to defend, maneuver through the numerous tangles with the big bosses each time failing miserably like the ants getting crushed under elephants! And in between you might see the macho bosses themselves fighting each other with their oxford English bringing sparks in the air, their egos clashing to keep up their reputation and power. But in your case, you are not supposed to keep any self-worth, you did what you should not have, you did something terribly wrong. You are paid for doing it right and you failed. You are a failure and in this so called org structure those who fail are bound to suffer!

 

So is there no way out of this ordeal? Very valid and sensible question. Remember, when power, money and reputation is at stake there is no place for humanism (if there is any such thing!). Add to it your incapability resulting in failure there is no easy way out. But everything which starts will have an end. Below are the commonly seen patterns of aftermath of escalations.

 

• The hunted becomes a hunter : this is one pattern where the one who got hunted, who got bruised, thrashed will start hunting himself for his survival, for his self-worth. He will mimic how the clients and bosses treated him to his team members and sometimes even to his family. He will find peace as he pass on the mistakes, frustrations, failures and become a pseudo-hunter.
• If you can’t beat join them : this is more subtle pattern, where the one who is crushed uses his skills and manages to get into the breed of bosses. While the first one merely pass on the frustration, this one will eventually become a boss himself and transform his self and brings his own breed of bosses.
• I am okay for slavery : This is the pattern commonly seen in escalation aftermath. As a quote says, slavery is never abolished, it just got extended to include all the colors. Those who want a job for survival, those who have a family to take care, those who have financial commitments will accept all the rotten eggs thrown at them. They will be okay to be chewed up by their bosses, ignoring their mental and physical health, they will stay as dogs and will always believe the client as their gods. They do not believe (or ignore) in their self-worth, they will accept all humiliation for their family, for their job, for their hefty salary which they need to keep their social status. Even though sans self-worth, they will be happy to be not in the slavery of jobless, penniless poverty and without health too (which in fact is more horrible)
• There are finally the patterns of “Intellectuals never follow, they Lead” and “Saints find their own way” who handle escalation aftermaths in a completely different and unique ways of their own. Since they are very rare let us keep those patterns for later research.

 

Look at which pattern you fall into, how you treat yourself and your life keeping in mind that as long the world exists exploitation in one or other form will continue. Finally remember, no one here is right and no one here is wrong. It is a mere a fight for survival, for existence, sometimes with self-worth, sometimes without. Time will pardon you for both.

ഇ.ശ്രീധരൻ ജി, ഇലക്ഷൻ - എന്നുള്ളിലെ ഇടുങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങൾ - അതിനുള്ള ഉത്തരങ്ങളും !

കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി മനസ്സ് വളരെ അസ്വസ്ഥമാണ്. മനസ്സിൽ നൊമ്പരമായി ശ്രീ.ഇ.ശ്രീധരൻ സർ. ലോകം മുഴുവൻ ആദരിക്കുന്ന ഋഷിതുല്യനായ കർമ്മയോഗി - അദ്ദേഹത്തെ മലയാള മാധ്യമങ്ങൾ അവരവരുടെ ടി.ആർ.പി റേറ്റിംഗിന് വേണ്ടി വളഞ്ഞിട്ട് വേട്ടയാടുന്ന കാഴ്ച്ച വേദനാജനകം തന്നെയായിരുന്നു. അതിനു പുറമെ നവമാധ്യമങ്ങളിലൂടെയുള്ള ട്രോളുകളും. ചുരുക്കം പറഞ്ഞാൽ, ശ്രീധരൻ സർ നാട് നന്നാക്കാൻ പോവേണ്ടതിലായിരുന്നു എന്ന് പോലും തോന്നി - അതിനു മാത്രമുള്ള യോഗ്യതയൊന്നും കോട്ടുവായിട്ടു വടക്കോട്ട് നോക്കി ചൊറിയും കുത്തിയിരിക്കുന്ന കേരളത്തിനു ഇല്ലാന്നേ !

ഒരു പക്ഷെ എൻറെ അസ്വസ്ഥതയുടെ ഗാഢത കൊണ്ടാവും കഴിഞ്ഞ ദിവസം എന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ ശ്രീധരൻ സർ തന്നെ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിനോട് സംവദിച്ചു - ഒരു പാട് നേരം. എൻറെ അസ്വസ്ഥതകൾ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിനോട് തുറന്നു പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം അതിന്നു മറുപടിയും തന്നു - ഭാരതീയ ദർശനത്തിലൂടെയുള്ള  മറുപടി തന്നെ !

ഞാൻ : "എന്തിനാണ് ശ്രീധർ സർ അങ്ങ് ഈ അഴിമതി പുരണ്ട രാഷ്ട്രീയ മാർഗത്തിലോട്ട് വന്നത് ?"

ശ്രീ : "നീ ഭാരതീയൻ അല്ലേ?"

ഞാൻ : "അതെ"

ശ്രീ : "പുസ്‌തകങ്ങൾ വായിക്കാൻ താല്പര്യമുള്ള കൂട്ടത്തിലാണോ?"

ഞാൻ : "അതെ "

ശ്രീ : "നീ രാമായണം വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ?"

ഞാൻ : "ഉവ്വ്"

ശ്രീ : "മഹാഭാരതം വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ?"

ഞാൻ : "ഉവ്വ്"

ശ്രീ : "ഭഗവത് ഗീതയോ ?"

ഞാൻ : "കുറെയൊക്കെ - ശ്രദ്ധയോടെ വായിച്ചിട്ടില്ല !"

ശ്രീ : "അതിന്റെ ഒരു പ്രശ്നമാണ്  നിന്റെ ഈ ചോദ്യത്തിൽ - ജീവിത പ്രതിസന്ധികളെ തരണം ചെയ്യാൻ ഭഗവത് ഗീതയല്ലേ വായിക്കേണ്ടത്! വിഷമഘട്ടങ്ങളിൽ ഉത്തരമായി ഭഗവത് സന്ദേശതിന്നപ്പുറമായി എന്ത് വേണം!?"

"നിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഞാൻ ഭഗവത് ഗീതയിൽ നിന്ന് തന്നെ ഉത്തരം തരാം - നീ പോയി വായിക്കുക, ഉണരുക, ചിന്തിക്കുക, സത്യത്തെ അറിയുക, കർമയോഗിയായി ജീവിക്കുക !"

"ആദ്യം നീ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിക്കേണ്ടത് വിവേകാനന്ദ സ്വാമികൾ തന്നെ വളരെ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിച്ച  ഭഗവത് ഗീതയിലെ രണ്ടാം അദ്ധ്യായത്തിലെ മൂന്നാം ശ്ലോകം. തന്നെ ! 

ക്ളൈഭ്യം മാസ്‌മ ഗമ പാർത്ഥ ന എതത് ത്വയി ഉപപദ്യതേ 

ക്ഷുദ്രം ഹൃദയദൗര്ബല്യം ത്യക്തോതിഷ്ഠ പരന്തപ.(2:3)

ഈ മായാലോകത്തിൽ എന്തും സംഭവിക്കാം ! അവിചാരിതമായ ക്ലേശങ്ങളും, അചിന്തനീയമായ പ്രതിബന്ധങ്ങളും എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും നമ്മളെ സംഭ്രമിപ്പിച്ചേക്കാം! എന്തൊക്കെയായാലും നീ ഒരിക്കലും ഒരു കാരണവശാലും ഹൃദയദൗര്ബല്യത്തിന് വശംവദനാവരുത് ! ഇനി നിന്റെ ചോദ്യത്തിന് - ഭാരതത്തിന്റെ പുരോഗതിക്ക് ഭാരതീയർ തന്നെ മുന്നിട്ട് ഇറങ്ങണം - വേണ്ടേ? രാഷ്ട്രീയത്തെ രാഷ്ട്ര നന്മയ്ക്കായി മാറ്റിയെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കേണ്ടതല്ലേ? 

ഭഗവത് ഗീത പറയുന്നു - ന കർമ്മണാമനാരംഭാ നൈഷ്കർമ്യം പുരുഷോശ്നുതേ ന ച  സന്യാസനാദേവ സിദ്ധിം സമ്മധിഗച്ഛതി! (3:4) - കർമ്മത്തെ ത്യജിച്ചു കൊണ്ട് മാത്രം ആർക്കും പൂർണത ലഭിക്കുകയില്ല ! - നിയതം കുരു കർമ്മത്വം കർമ്മ ജ്യായോഹ അകർമ്മണ (3:8) - കർമ്മം ആകർമ്മത്തേക്കാൾ എന്നും ശ്രേഷ്ടം തന്നെ ! അങ്ങനെ ഇരിക്കെ നമ്മുക്ക് നിയതമായ കർമ്മം എന്തെന്ന് പരിപൂർണമായി മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ അത് ചെയ്യുക തന്നെ. അതിൽ യാതൊരു പരിഭവവും ഉണ്ടാവേണ്ടതില്ല."

ഞാൻ : "ഇവിടെ താങ്കളെ മാധ്യമങ്ങളും, സൈബർ പോരാളികളും വേട്ടയാടുന്നത് സഹിക്കാവുന്നതിൽ അപ്പുറമായി.."

ശ്രീ : "നീ വീണ്ടും വായിക്കുക - ക്ഷുദ്രം ഹൃദയദൗര്ബല്യം ത്യക്തോതിഷ്ഠ പരന്തപ. ഇനി നിന്റെ ചോദ്യത്തിനായി ഭഗവത് ഗീത പറയുന്നു - ഉദ്ധരേദ് ആത്മനാത്മാനം ന ആത്മാനം അവ സാധയേത്! (6:5), നിന്നെ നീ തന്നെയാണ് ഉദ്ധരിക്കുന്നതും താഴ്ത്തുന്നതും. മനസ്സ് പാറ പോലെ ഉറച്ചതാണെങ്കിൽ യാതൊന്നും നിന്നെ കീഴടക്കില്ല ! ഉറപ്പ് ! അടുത്ത തലത്തിൽ എത്തിയാൽ - മാനാപമാനയോസ്തുല്യ സ്‌തുല്യോ മിത്രാരിപക്ഷയോ (14:24) എന്ന അവസ്ഥയിലും എത്താം !"

ഞാൻ : "തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ തോറ്റാൽ.... ?"

ശ്രീ : "നീ വീണ്ടും വായിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു - ക്ഷുദ്രം ഹൃദയദൗര്ബല്യം ത്യക്തോതിഷ്ഠ പരന്തപ. എപ്പോഴൊക്കെ നിന്റെ മനസ്സ് ചഞ്ചലമാകുന്നുവോ നീ വീണ്ടും വീണ്ടും ഈ ശ്ലോകം തന്നെ വായിക്കുക, എന്റെ വാക്കുകൾ അല്ലാ - ഭഗവത് ഗീതയിലെ ഭഗവാന്റെ വാക്ക് തന്നെ ! ഒരു കർമ്മം ചെയ്യുമ്പോൾ നിഷ്‌കാമമായി ചെയ്യുക - അതിൽ നീ ജയിക്കുമോ തോൽക്കുമോ എന്ന ചിന്തകൾക്ക് ഒരു പ്രസക്തിയും ഇല്ല. അസക്തോ ഹ്യാചാരൻ കർമ്മ പരമാപ്നോതി പൂരുഷ! (3:19) -  സുഖ ദുഃഖ സമ്മേകൃത്വ ലാഭാലാഭോ, ജയാജയൗ. ഞാൻ എന്റെ കർമ്മം ചെയുന്നു - ഇവിടെ ജയിച്ചാലും, തോറ്റാലും അതിൽ ആശങ്ക വേണ്ടേ വേണ്ട! ഞാൻ എന്റെ ധർമ്മത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ കർമ്മം തുടരുക തന്നെ ചെയ്യും!"

എനിക്ക് എന്റെ ഈ പ്രായത്തിൽ ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കുമെങ്കിൽ, യുവാക്കളായ നിങ്ങൾക്ക് ഇതിലും എത്രയോ മടങ്ങ് കൂടുതൽ ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കും ! എന്റെ ഈ ശ്രമം നിങ്ങളേവർക്കും രാജ്യസേവനത്തിനായി ഉണരുവാനുള്ള പ്രചോദനമാവട്ടെ ! ഭാരതത്തിന്റെ ഉന്നമനത്തിനു വേണ്ടി നിങ്ങൾ ഓരോരുത്തരും നിങ്ങളാൽ ആവും വിധം പ്രയത്നിക്കുക - സംതൃപ്തിയോടെ ജീവിതം ജീവിക്കുക !" 

"ഓർക്കുക - കർമണ്യ ഏവ അധികാര തെ ! മാ ഫലേഷു കദാചന ! (2-47)"

സ്വപ്നസാഫല്യം ശുഭം!

Vande Mataram

Mother India is celebrating her 73rd Independence Day today. I was talking to Ramesh and both of us felt how eager we are in the recent years to listen to our Prime Minister's speech at Redfort! 

It is not just because of any political affiliation. We used to watch the flag hoisting earlier as well (in television). Maybe then we never had the patience to listen to the somewhat dull speeches from the Redfort! 

The routine words such as "nation", "development", "economy", "terrorism", "employment", "industry", "education", "health", "farmers", "poverty" came and disappeared in those speeches! But recent years we grew this interest of listening attentively to the Redfort speech. It has changed its contours. It is more dramatic, It is more inspirational, It is more patriotic and with all these it instills more energy into us!

And today, in the backdrop of Redford we listened to the 73rd Independence Day speech - as lively as it has been for the past 5 years! Today's speech touched upon so many diverse things - Jal Jeevan, Population Explotion, Wealth Creators, Chief of Defence Staff (CDS), Discard Plastic Bag, use cloth jute bag and Plastic Recycling, Digital Payment, Low Use of Pestcides, Domestic Tourism, Local Shopping, One Nation one Constitution, One Nation one Card, One Nation one Polling, 100 crore investment for infrastructure in five years, 5 Trillion Economy, India will not be mute on terror and so on.

Interestingly, I struggled to listen the Independence speech today on a television with weak signal, breaking throughout the speech while Ramesh had his own struggle listening to the same on an FM radio while he was driving down. 

However, without even knowing our individual struggles, we both were proving each other how staunch devotees we are now of the Independence Day speeches!

Vande ! Mataram !!

മനസ്സിൽ എന്നും മഴയാണ് !

മനസ്സിൽ എന്നും മഴയാണ് !

കാറും, കോളും, ഇടിയും, മിന്നലും നിറഞ്ഞ 

ആരും ശപിക്കുന്ന പെരുമഴ!

ആ പെരുമഴയ്ക്കു കൂട്ടായി ഈ ഞാനും!

പുതുവത്സര ആശംസകൾ ! - രാജീവ് ഇളയച്ഛന്റെ കവിതയിലൂടെ

പാടത്തിനു നടുക്ക് പാട്ടും പാടി
ഇതാരാണ് ആരാണ്?
എന്നും കാണുന്നൊരു മുഖം
പ്രസന്നതയെഴുന്നൊരീ നോട്ടം !

ഇനിയും ഒരു പുതുസ്വപ്നം നെയ്യുന്ന പോലെ
ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുന്നതെന്താണ്?
പുതുവർഷത്തെ കുറിച്ചുള്ള സ്വപ്നമാണോ?
എങ്കിൽ ആവട്ടെ അത് യഥേഷ്ട്ടം

ഞങ്ങളും വരുന്നിതാ പുറകിലായ്
മുമ്പേ പറക്കുന്ന പക്ഷിയെ പോലെ
പറന്നു പറന്നു മുന്നോട്ട് പോകു
ഈശ്വരൻ കാക്കട്ടെ നമ്മളെല്ലാവരേയും!

(രാജീവ് എം.ജി)

അത്തം - 2017

സ്നേഹമായ്, സാന്ത്വനമായ് - അപ്പൂപ്പൻതാടിപോൽ മനസ്സിൽ പെയ്തിറങ്ങുന്നു, വീണ്ടും ഒരു അത്തം!

വിയർപ്പ്

രാവിലെ 8 മണി കഴിഞ്ഞതേ ഉള്ളൂ. പ്രാതൽ കഴിഞ്ഞു ഒരു കട്ടൻ ചായയും കുടിച്ചു പത്രം വായിക്കാൻ ഇരുന്നതാണ്. മുകളിലത്തെ മുറിയിൽ മകൾ തൊള്ള പൊട്ടിച്ചു കവിത പഠിക്കുന്നു. കവിതാ മത്സരം ഉണ്ടേ ! അടുക്കളയിൽ ശബ്ദകോലാഹലം അടങ്ങിയിട്ടില്ല. മൊത്തം ഒരു അസ്വസ്ഥത. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ എന്നെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചത്. രണ്ടു ഫാൻ തലയ്ക്ക് മീതെ കറങ്ങുമ്പോഴും എന്റെ തല വിയർക്കുകയാണ്.
തല മാത്രമല്ല. തല മുതൽ കാൽപാദം വരെ!

എനിക്കാകെ ഒരു അങ്കലാപ്പ്. എന്താണപ്പാ ഇങ്ങനെ വിയർക്കുന്നേ?
മുപ്പത് ആവാത്തവർക്കു പോലും ഹാർട്ട്‍ അറ്റാക്ക് വരുന്ന കാലമാ !
ഓഫീസിലും, കാറിലും AC ഉള്ള കാരണം ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല.

ഞാൻ എന്റെ സഹധർമ്മിണിയെ വിളിച്ചു.

"എടീ, ഇത് നോക്കിയേ, ഞാൻ വെറുതെ ഇരുന്നു വിയർക്കുന്നു!"

"അതേതായാലും നന്നായി - നിങ്ങളലേലും പണി എടുത്ത് വിയർക്കാറില്ലല്ലോ ! - നിങ്ങൾ ഒന്നും അറിയുന്നില്ലല്ലോ മനുഷ്യാ - അതാണ് പ്രശ്‍നം  - മാർച്ചു മാസം കഴിഞ്ഞു ദിവസം രണ്ടായി."  - ചുവരിൽ തൂക്കിയിട്ട കലണ്ടർ മറിച്ച് കൊണ്ട് മറുപടി.

അപ്പോഴാ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് - പത്രത്തിലും ഉണ്ട് വാർത്ത - "എടീ, നീ അറിഞ്ഞോ - തൃശ്ശൂരിൽ 39 ഡിഗ്രി ആയി ചൂട്! - ആഗോളതാപമാണ് പ്രശ്‍നം."

"എവിടൊക്കെയോ, എന്തൊക്കെയോ സംഭവിക്കുന്നു എന്നും പറഞ്ഞു നമുക്ക് ജീവിക്കണ്ടേ - ഇവിടെ ഒരു AC മേടിച്ചാ തീരുന്ന പ്രശ്നമേ ഉള്ളൂ. ഞാൻ എന്ന് മുതൽ പറയുന്നതാ. ഇന്ന് തന്നെ ഒരെണ്ണം ഓർഡർ ചെയ്താ നിങ്ങൾക്ക് തന്നെ നല്ലത്.

നിങ്ങളിവിടെ ഇങ്ങനെ കൂനി ഇരിക്കാതെ ഇന്നെങ്കിലും ആ കാറൊന്നു വെള്ളമൊഴിച്ചു കഴുക്. ആഴ്ച മൂന്നായി കഴുകിയിട്ട്.

പിന്നെ പുറകിലെ മാവ് മുറിക്കാൻ ആളെ കൂടി ഏർപ്പാടാക്കണം. അത് പൂക്കുന്നും ഇല്ലാ, മുറ്റമടിച്ച് എന്റെ മുതുകും ഒടിയുന്നു."

കാർ കഴുകാൻ ബക്കറ്റും എടുത്ത് നടക്കുമ്പോഴും അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള ശബ്ദകോലാഹലം തുടരുകയാണ്. മുകളിൽ നിന്നും ദിഗന്തങ്ങൾ ഭേദിക്കുന്ന കവിത -

"ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി ! നിന്നാസന്ന മൃതിയിൽ നിനക്കാത്മശാന്തി !
ഇത് നിന്റെ, എന്റെയും, ചരമശുശ്രൂഷയ്ക്ക് ഹൃദയത്തിലിന്നേ കുറിച്ച ഗീതം...."

ഞാൻ പൈപ്പ് തുറന്നു - നേർത്ത ഗദ്ഗദത്തോടെ ഒരു കവിൾ ചെളി വെള്ളം അതിൽ നിന്ന് ഒലിഞ്ഞിറങ്ങി.

വേനൽ ചൂട്

വേനൽ ചൂടിൽ ക്ഷീണിച്ച ഞാൻ ആത്മഗതം പോലെ പറഞ്ഞു.

"ഇക്കൊല്ലമെങ്ങിലും കുറച്ചു മരങ്ങൾ നടണം."

ആത്മഗതം കേട്ട് കറിവേപ്പിൽ ഇരുന്ന കരിയില കിളികൾ കൂട്ടചിലച്ചിൽ കൊണ്ടെന്നെ അനുമോദിച്ചു.

അപ്പോൾ കൂടെ നടക്കുന്ന മനുഷ്യൻ പറഞ്ഞു -

"അതെ. വളരെ നല്ല കാര്യം. നടുമ്പോൾ നല്ല മരങ്ങൾ നോക്കി നടണം. നല്ല വില കിട്ടുന്ന മരങ്ങൾ !"

ശുഭം.

[3/22]

വായനയിലൂടെ - രണ്ടു മത്സ്യങ്ങൾ

(രണ്ടു മത്സ്യങ്ങൾ - അംബികാസുതൻ മാങ്ങാട്)

നഗരമധ്യത്തിലെ ഒരു ട്രാഫിക്‌ സിഗ്നലിൽ നിഷ്ഫലമായ നെട്ടോട്ടം കഴിഞ്ഞ കിതപ്പിൽ ബസ്സ്‌ നിശ്ചലമായി നിന്നിട്ട് നേരം ഒരുപാടായി. മണി ഒമ്പത് ആയിട്ടില്ല. എങ്കിലും നാലു വശങ്ങളിൽ നിന്നും പുക തുപ്പുന്ന യന്ത്രങ്ങളുടെ ഘോരാരവം തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ബസ്സിന്റെ ഇരുവശങ്ങളിലൂടെ പാറ്റകളെ പോലെ പാറി വരുന്ന ഇരുചക്രശകടങ്ങൾ. കോൺക്രീറ്റ് കെട്ടിടങ്ങളിൽ നിന്നും പ്രതിഫലിച്ച് വരുന്ന പരുക്കൻ വെയിലിനു പുഴയുടെ മാറ് മാന്തിയെടുത്ത മണലിന്റെ തീക്ഷ്ണത. വിഷുവിനു ഒരു മാസം മുൻപ് തന്നെ പൂത്ത കണികൊന്ന റോഡരികിൽ മരണം കൊതിച്ചിട്ടെന്ന പോലെ വിളറി നില്ക്കുന്നു. ആരെയൊക്കെയോ കുതികാൽ വെച്ച് വീഴ്ത്താനെന്ന പോലെ സ്മാർട്ട് ഫോണിൽ നങ്കൂരമിട്ട കണ്ണുകളുമായി നടന്നു നീങ്ങുന്ന ചെറുപ്പക്കാർ. ഒരു ചിരി കൊണ്ട് ലോകം മുഴുവൻ കീഴടക്കാം എന്ന ആത്മധൈര്യത്തോടെ പ്രലോഭനങ്ങളുടെ ചട്ടകൂടണിഞ്ഞു പായുന്ന നഗര സുന്ദരികൾ. ദുർഗന്ധം വമിക്കുന്ന ഓടകൾ. ഓടകൾകരികിൽ ചീര വില്ക്കുന്ന വൃദ്ധകൾ.  ലോകം ഓടുകയാണ്. ഓട്ടത്തിനിടയിൽ മാനവികതയും, ദയയും, സ്നേഹവുമെലാം കൈവിട്ടു പോയത് അറിഞ്ഞിട്ടും അറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ ലോകം ഓടുകയാണ്. എങ്ങൊട്ടെനറിയാതെ. 

കവ്വായി കായലും, ശൂലാപ്പുകാവും, കൈപ്പുണ്ണിയനും, ദേവകിയമ്മയും, ഊർമിളാ തോമസും  എനിക്ക് ചുറ്റും ഇതാ വട്ടം കറങ്ങുന്നു! 
എന്റെ കയ്യിൽ മാങ്ങാടിന്റെ രണ്ടു മത്സ്യങ്ങൾ കിടന്നു പിടയുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

Bahudari

 

I was about to start to office when I heard Bahudari in AIR.

Brova Barama instantly grabbed my heart. 

Whole day, it haunted me.

Induced me in some sort of magical world.

Later in the night I found myself immersed in it.

The patterns it weaved was divine. The notes it hit were transcending.

Tears drifted down my cheeks.

Like a little kid yearning for his mother - I cried.

I cried my heart out - and later - tired I slept.

In the dream I found my divine guardian caressing my hair – a peaceful night it was!

 

Brova Barama Raghurama - Brova Barama?

 

Saranagathi

Lure me if you wish so, crush me if you think so

swirl me, trash me, dump me into a corner in this nondescript world!

but never ever for a moment – Oh Poornathrayeesa!

never ever move me away from your holy feet –

for I have surrendered myself at your feet leaving behind everything - absolutely everything!

[ with absolute surrender comes absolute realization ]

A Million Deaths Before I Die!

I died when I lost my childhood in the tides of time

I died when my friends moved off from my life into their own personal corridors

I died again when I found my ancestral home, where I once lived, in its demolished form

I died when I saw my ever smiling friend take his last breath with utmost calm!

I died when I saw my sister step-out from my life to enter a life with her life partner

I died again when the doctor patted me on my back and said - your father is no more

I died when the realities of life made my mind hard but still kept my heart weak!

A million. A million deaths I died. Only to see myself reborn by the stream of divine love.

Here I am to die again - before I die for a final time!

ഹൃദയം കൊണ്ട് പിണഞ്ഞവർ!

ഹൃദയം കൊണ്ട് പിണഞ്ഞവർ 

മനസ്സ് കൊണ്ട് അടരാറില്ല !

പരിഭവങ്ങൾ പതിനായിരം വന്നാലും 

അറിയാതെ പോലും അകലാറില്ല!!

Wisdom of Ignorance

“Blessed are the pure in heart, for they shall see God” – Matthew 5:8

“What do you want when papa comes back from Delhi?” - asked the father to his 3 year old twins.

“I want a balloon.” - Said one

“I want ice-cream”- Said the other!

Those spontaneous answers bubbling with innocence was like a bolt from heaven piercing straight into my heart!
On one side we are frantically running after everything that could be possessed by (and beyond) us for a lifetime (and beyond it), irrespective of whether we need it or not - And then, here are these holy tots asking for something which bursts or melts in no time!

These twin answers have put me in a sort of toughest turmoil I ever faced!

Why and for what we are running for when we are born so innocent?
God has sent us with such innocence. He must have surely meant us to be so, isn’t it?
What joy do I derive from these too many mundane things around me?
Is there an end to my craving for these luxuries?
When is my greed, my ego, my lust going to retire forever?
When could I be back to my true self?

Oh!, those holy answers are asking a million questions and I don’t have an answer to them.
They have fallen like an axe on my frozen mindset! – May I Pray – “God! Kindly bless me with this Divine Wisdom of Ignorance!” 

Life of an Average Indian!

Each time I walk past this desolate “post”, I see how aptly it reflects the life of an average Indian!

It is time of the year!

Once again,

It is time of the year to look up - towards the night sky - 

To watch those dreamy stars - proclaiming the eternal peace -

for the whole of human kind!

We had enough of competition,

We had enough of confrontation,

We pricked soul from those sagging hearts,

We kicked the God in our own hearts,

We sowed evil everywhere on our dear earth.

Now is the time 

To take the vow to be different - 

May all our eyes be looking at the sky

Feeling the infinite - And then - 

In the midst of December mist we will see 

the stars twinkling with the Message of Peace 

MERRY X'MAS

Sarvam Brahmamayam

It was yet another usual night after a grilling day in office with those recurring meetings, recursive codes, reclusive bugs and illogical deadlines! But this day, apart from dinner, my wife has something special for me. Carefully she has recorded a one hour Carnatic Concert in AIR (I mean, the good old Aakaashwani radio) into her medieval era cellphone. And as soon as I got in, she started insisting me to listen to it, specifically, the last song in Darbaari Kanada, which we had "discovered" recently.

I somehow managed to delay it till our dinner is over. There is no easy way on her cell to move quickly to the last song. One should listen it entirely to reach the last one. But then there is no way I could escape without listening to this "deligent" recording. Thus I ended up lying on the bed listening to this Bombay Jayashri Kutcheri, in her chiselled tone over a poor recording. And at last, came the last song - Sarvam Brahmamayam composed by Sadasiva Brahmendral in Darbari Kanada.

It is the first time I am listening to it. But what to say, even in its poorest of possible recording, it just blew me away. This gem of Sadasiva Brahmendral finely modulated by Bombay Jayashri in Darbaari Kanada was many times more than what my material mind could handle. I felt, I am melting, melting into nothingness. 

Though in hindsight it could be due to various factors it hit me so hard - tiring day topped by the family, the society, work, money - all creeping all over and then suddenly someone says "Sarvam Brahmamayam!" HA! WHAT A PEACE! Not sure if anyone could make any sense out of this. But for me, now every time, I find sense only in this - yes - "Sarvam Brahmamayam"!

Hug a Vegetarian

If I look back at my life and ask why I feel lucky or what am I proud of in myself - I have nothing else but my Veganism to lean upon. Yes, I could take no credits as it is just by chance that I am pushed down to this earth in a very strict vegetarian family. Again, though I could be proud of being able to maintain a no fish no meat diet for three and half centuries, that pride is punctured here and there by the moments of egg diet I had years back.

As this last Friday of September rolls up in the International circuit as Hug a Vegetarian/Vegan Day, I feel more resolved to look at myself and move towards a more Spartan lifestyle. It is time now not just to be a Vegan but to slowly start taking out the need for taste from my tongue.

It is deliberate. But it is needed. It is time to hug the real taste of life.

One last time savoring their taste buds before they end up among our taste buds

Reborn - Why?

Once dead no one wish to come back. At least I do not. 

Let it just decompose once and forever rather than getting back again into the unending turmoil of pain and pleasure, joy and agony - only to die again.

But from one of the many little deaths we die when alive, I have come back - to live again.
If I ask myself - why? - I do not have a clear answer.

Did I wished to live again? - Not really. Maybe I just allowed life and death to take its own course.

This is probably that juncture of life to probe myself how close I am to the feet of Almighty!
Then there is that sense of some pending karma waiting for me to take right action to nullify it for the ultimate liberation!