1201, ചിങ്ങം, ഓണം, 2025

പ്രകൃതിയുടെ ഓണ-ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങീട്ടോ  മനുഷ്യരുടെ ഓണം മൂന്ന് ദിവസമാണെങ്കിൽ, പ്രകൃതിയുടെ മൂന്ന് മാസമാണല്ലോ! രാവിലെയൊന്നു പറമ്പിലേക്കിറങ്ങിയാ മതി, ഒരുക്കങ്ങൾ കാണാൻ….

കർക്കടകം തീരാനൊന്നും മുക്കുറ്റി കാത്തില്ല, ഓണമല്ലേ, നേരത്തേ തന്നെ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങിയിങ്ങെത്തി!

കാവടിപൂവ് ഒരുങ്ങി വരാൻ തന്നെ വേണം ആറ് മാസം, പക്ഷേ ആദ്യമേയെത്തും, ഓണാഘോഷമെല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടേ പോവൂ!

അതിനിടക്ക് മഴയത്ത് വീണു കിടക്കുന്ന ഇവനെ പൊക്കി പുകച്ചാൽ, പത്തീരാണ്ട് പടച്ചിരിക്കും!

ഇവൻ ഇപ്പോ വല്യ പുള്ളിയാ, ഓണത്തിന് വരും, നമ്മളെ കണ്ട ഭാവമില്ല, പണ്ട് കല്ല് എടുപ്പിച്ച പരിഭവം തന്നെ!

പണ്ടത്തെ പോലെ കുതിര കളിക്കാൻ കൂട്ടുകാരാരുമിലെങ്കിലും, ഇവരിന്നും കുളിച്ചണിഞ്ഞൊരുങ്ങി കൂട്ടായി നിക്കും!

അപ്പൊ, ഇനി ഇറങ്ങാമല്ലോ പറമ്പിലോട്ട്? എല്ലാവരെയും ചെന്ന് കണ്ടു വിശേഷങ്ങളൊക്കെ ചോദിച്ച് വരണ്ടേ? വേഗമാവട്ടെ!

Thrissur Pooram - 2024 - Fireworks Night

Thrissur Pooram - 2024 - After wandering for the entire day and the evening immersed in Pooram vibes, it’s in the middle of the night Brijesh bro took us (myself and his other friends) to one of the best place in Thrissur town to watch the Pooram fireworks. It was on the terrace of a nine-floor building.

After walking through narrow roads and by-lanes, we reached the base of the building. Being a private property we had to clear the security pass and by the time we reached the top it was well past mid-night. As we entered the terrace, I was stunned to see a village of people -  old, young, children and women - all waiting eagerly there for the fireworks to happen later in the night!

The Wait!

Even in that night, the summer heat of April was tough on us, but the beautiful sky and the gentle breeze, along with the breathtaking view of Thrissur town greeted us with a lot of relief. Below, the endless crowd were seen flowing through the streets like lava from a live volcano! It is 1 am of the night and there in the open we stretched ourselves along with many hundreds, all eagerly anticipating for the fire-magic to appear in the sky at 4 am.

But shortly in a while, a news started to spread that there were some disputes happening down and fireworks will be delayed and may even get cancelled. Several woke up from sleep, many looked worried and uncomfortable but none of them left their position and all felt determined to continue the wait. I sat there wondering how intense is this passion which probably could be seen only among this fiercely festive passionate Thrissur crowd!

The Long Wait!

In a while I slipped into tired sleep, and when I opened my eyes it was 6 am, with the open sky greeting me with beautiful morning hues and morning breeze. But there are no fireworks yet, neither any magic has happened other than the beautiful sunrise!

Brijesh and his friends, had not slept a bit, and I saw them strolling on the terrace, going through news updates, talking to people, looking tense and worried! Would the fireworks happen?

The Unending wait testing the patience of all!

Finally, there came the update that the fireworks would start at 6:30 am. The wait continued, but even after 6:45 am, nothing started. Another update came, stating it would start at 7 am. The wait became longer, the sun starting to heat up our tired bodies. Even after 7 am, nothing moved other than a gentle breeze.

It was when the frustration reached its peak, by around 7:10 am, the first burst of fireworks shook us! The entire crowd woke up, all rising on their toes, their face gleaming in joy, their eyes staring towards the bright sky!

For the next fifteen minutes, we were all taken to a magical world of light and sound — though the sun swallowed the colors, the magic of resonating rumble and lustrous fire was enough to make the crowd go crazy and finally, at its peak, I saw all of those around me screaming in heavenly joy, bringing their year-long wait to an end, making every moment of their sleepless night worth it!

For me, the intensity of all that hot and humid that I went through the day and night filled up yet another page of extraordinary experiences of life, closing it on a colour-ful and fire-ful note!

Clouds disappearing into sky after fireworks!

Vande Bharat!

It was on 15^th Feb 2019, India’s very own Vande Bharat Express, initially nick-name Train-18, manufactured entirely in India, was inaugurated for its maiden journey from our capital city of Delhi to our oldest pilgrimage city of Varanasi. With decades of customary red tapism and rampant corruption, I doubt anyone in India believed we could manufacture even a toy train, forget a real rail train! But agree it or not, we are asked to wipe and open our eyes and mind again and look at our transforming India! In 2015 when Indian Railways issued bid to manufacture high-speed trains no one met the necessary criteria. Rather than crapping or corrupting the bid, decision was taken to manufacture them on our own! And look at what we have achieved – within 4 years we have our first semi-high-speed passenger train with aero-dynamic design, world-class features and with a potential speed of 180 km/hour rolling on our rails! What an achievement ! The first heavyweight, perceptible and striking success of “Make In India” ! Another interesting anecdote read is while the wheels of Vande Bharat were initially ordered from foreign countries, India started to manufacture that too in own factories since 2022! In fact the vision has gone so far that there is already planning in progress for fourth generation (Vande Bharat 4.0 – VB4) trains which can hit a speed of 200 km/hour!

Within no time, Vande Bharat has become every traveler’s dream and with 99% average occupancy our states started to queue up to get one for them! In Kerala, we also wished to have one. But how can our small state in the southern corner can dream so big! But then, we are asked again - wipe your eyes and look – India is transforming fast! And here on this 25th day of April 2023, we witnessed the unimaginable - Hurray ! Vande Bharat Express is rolling on in our state too - from Thriuvananthapuram to Kasargod ! This entire day, each and every Kerala news channels were sprinting to cover the live visuals of Vande Bharat. Kerala witnessed an unprecedented, sensational, majestic welcome one can imagine for a passenger train in its entire history – while media rolled in and out of VB, politicians competed to show off, eminent personalities, selected school children queued up for the maiden journey and become the part of history. I have never seen our state with so much of euphoria and elation in any recent times!

 

Several asked me – why didn’t you attempt for a travel in Vande Bharat or at least go and see its maiden journey? In fact I wished to and even tried too. But the maiden ride tickets are for special and selected ones’ and we are neither of these! But for those who asked me, I had a little nice experience to share and here it is -

 

It was Saturday evening of 12th Nov 2022. We (family members of 7) were on our way back to home after a pilgrimage to Tirupathi. Our return journey was from Chennai Central. We reached the station by evening though our train is set to depart only by 9 in the night. Having enough time to relax we found a nice clean place on the floor to keep our luggage and stretch ourselves. While relaxing in sleep mode, suddenly one of Nandus noticed something unusual in the arrival/departure display on the screen. In the arrivals it just displayed an uncommon train name – we waited for it to appear again and then read it loud – “Wow ! It is Vande Bharat ! Vande Bharat is set to arrive around 7:30”. However the platform number was not displayed. Someone in between googled and gave us more information – “ Hey, this is the first commercial run of the Chennai Central – Mysuru Vande Bharat Express, the first one of South India, built in Chennai itself, and it is on its way back to Chennai, it should arrive by 7:30. Let us try to find out the platform where it will arrive!” Keeping the seniors as luggage guards, we with Nandus went in search of the Vande Bharat platform. Being Chennai Central, the end point station, it was easy to move through the platforms. After wandering through all, we found the one line which is empty and confirmed our Vande Bharat is set to come through this line on Platform No.1. Then started our wait staring at the dead end of the rails. After a brief wait, we found the beaming white light of Vande Bharath piercing through the darkness. Aha! It is cruising in slowly through the light little drizzle at Chennai Central - Several people meanwhile gathered around to watch this moment. And in a short while, we saw the elegant white skin of Vande Bharat closing in to us, the rain drops sparkling in its beam light and sprinkling on it as wishes from heaven – what a glorious historic moment we happened to witness ! We relished it to its completeness – talking to the travelers, loco-pilots, peeking into the drivers cabin, taking selfie-snaps and then finally getting in to feel the ambience of its interior too! A proud, once-in-a-lifetime and historic “Mera Bharath Mahaan” moment! 

The Moments :) 

The Vande Crowd!

First Time In VB

Vande Mataram

Republic Day Run - 2023

26.Jan.2023 – Republic Day Run @ Puttumanoor, Puthencruz : It was my first half-marathon of 2023, fifth overall, and first time participation at Puttumanoor RDR. Though I had regular short runs over the past few weeks it was not a prep for this event. Still I felt reasonably confident to complete it well (and push for sub-6?).

But as soon as the run started, it became evident that it is going to be a kind of hill run which only those strong marathon runners can negotiate with ease. My first 5 km went well as per my wish and the 10 km target I pushed to make it at sub-6. But then it started to become difficult and from 15 km onwards it became really tough for me. It was like half-marathon with complimentary “hill repeats”. By the time I lapped into the final kilometers my legs had almost turned into walking-mode with overworked calf muscles giving up in exhaustion  – if the legs had hands it would have slapped me  Anyways I finished happily strolling into my PB at the finish  Then came the realization - for next two days I walked like a robo with stiff legs  – teaching me the importance of proper practice, preparation and hill-repeats!

A Beautiful Night for the Beautiful Game!

18.Dec.2022, Sunday : When we scrambled for our 40 km drive late evening on 18th Dec 22 to watch the FIFA World Cup Final live at the Palace Grounds Screen at Thrissur, hardly did we think our return is going to be such a roller-coaster ride.  And what an emotional blockbuster it was! We reached the stadium ground in the heart of Thrissur city right on time and by then the entire place was jam packed with fans of all kinds! Those close to the screen were seated on the floor, behind them were those seated on chairs and on the flanks and back there were plenty standing. There were several seated in the gallery too. We found our spot somewhere in the middle from where we got a good view of the screen and the crowd. Stage is set for the giant final. Almost all in the crowd including we two were praying for that one humble, gentle man we admire the most in football – Magical Mystical Lionel Messi! – can we see him smile as the night fades? 

FIFA World Cup Football Final - 2022 - Live Screening @ Thrissur Palace Ground

National anthem of the teams is played, and then came the kick-off whistle to roll the ball for the final time! It was greeted with waves of roars! From then, the next 70 minutes of the match was simply breathtaking with relentless attacks and counter-attacks which made us glued to the gigantic screen. Those two moments, which shaped the Argentina goals were celebrated with explosive cries of joy and crackers in the background – Messi taking the penalty to score the first goal and then the swift, under-ten seconds attack, with one-pass moves for the fabulous finish of Angel Di Maria! – we all seemed to be in heaven with mesmerizing dramatic scenes around!

But then, the unbelievable happened. Out-of-the-blue came the two return goals, equalizing the situation, that too when Argentina were just ten minutes away from what they dreamt for the past 36 years! There was sullen silence among the Argentinian fans while the opposing fans started their celebrations around. What was heaven till then turned upside down into a hell! It was a situation too heavy to handle off the ground, then imagine how it will be on the ground! The Argentinian team found themselves slipping from energetic charm to complete chaos. Are we witnessing that one last dream of Messi for that coveted trophy slipping away?!

How can the Universe be so unjust ?! How can the prayers of millions go unheard ?! How can the powers of this cosmos make this mistake ?! - make the disaster of denying the truly eligible human - one with elegance, skill, perseverance and a beautiful soul - playing this beautiful game what he really deserves?! How can he again miss this moment of his life?! How, even being so complete, he be written as incomplete in history?! – This is impossible to be true!

Thoughts of the unbelievable were rushing in from everywhere, overheating our nerves to the brim of snapping it. The full-time of 90 minutes with both teams at a stand-still of two goals each is what we could manage in that tense and startled ground. Every moment there felt like infinity and we decided to move out of that energy sapping black hole. We took our scooter and started our ride back to “escape” the possibility of a potential disaster. 

However all along the way, we could feel that uneasy air, the uncomfortable and tense darkness of the night creeping into us. The blurred commentary of the live match was floating in the atmosphere all along the way and in several places we could see the miserable, nervous spectators restlessly staring at the roadside live screens! 

We were about half-an-hour on the drive back when we heard a scream from a distance. We stopped by the next live screen restaurant to know what happened. Aha! Argentina has scored, Messi has scored, it is 3-2 ! They are a few minutes away from the dream title. We took our seat and decided to watch the giant moment! But alas, our trauma was not over! Yet again, there came the brutal penalty - another equalizer making it 3-3 and ending the extra-time too. It is going to the penalties!

FIFA World Cup Football Final 2022 is to be decided on penalties! The last moments of Messi, our hero! Will he survive?! It has become too difficult again, too anxious to watch live! We decided to resume what we did. Yes, ride on. Starting the scooter again, beaming the headlight, we sped into the darkness, into anonymity! Our hearts were beating high and heavy, the midnight darkness and the ride of emotions made the surroundings look blurred! Our mind and ears were trying to capture from the surroundings every hint of what was happening live at the Lusail Stadium, 3000 km away!

We stopped for a moment at Hanuman temple for a short prayer, and that is when we heard the first cracker at a distance, few more followed here and there. But what is the result?! Who is celebrating?! We were still not sure! As we moved further on the road and reached the next junction, we saw at a distance under the street lights the white and blue stripes emerging out waving high, fluttering amongst the cracker-fumes – It is Argentina!! The trauma is finally over! Argentina has won the World Cup Football Final of 2022! And from there onwards, we could see everything crystal clear. Our dark thoughts evaporated into the thin air and joyful and dreamy ones reemerged from Lusail! All along the way at every junction, we saw the crazy fans of Messi and Argentina celebrating, screaming, dancing and bursting crackers – an out-of-world feeling!

The sigh of relief I experienced in that moment when we saw the Argentinian flag emerging out of those fumes is something I will never forget in my entire life! Universe has not failed us and the prayers of millions were truly heard. For that one man - Lionel Andrés Messi, the football legend of our times – fate and destiny decided to shake hands! Messi has grabbed with both his hands the “now-or-never” moment of his life (and our lives too) and made it his own (and ours too)! The trust on the goodness in this Universe (in spite of all the sufferings), the virtue of hard work, the power of prayers all got catapulted to new heights in that very moment! And Messi, this magical man, has just made this beautiful game more beautiful and raised himself to the realms of legends, the place which he truly belongs to!

We reached back home from the euphoria on the streets to watch the live presentation ceremony with Lionel Messi receiving the golden trophy! The moment we all have been waiting for eternity has finally arrived. And in that moment that once-in-a-generation soccer career became complete!

 

(Personally, this beautiful night winds-up my unbridled passion for soccer too just like it did for cricket after the God-of-cricket won his world cup in 2011. It is curtains down but with a complete gratification of being blessed to be alive in this era and enjoy the best of two legends – Sachin Ramesh Tendulkar and Lionel Andrés Messi!)

Exactly a decade back (2011) Sachin had his D-Day!

 

***

Har Ghar Thiranga !

It is after decades, since the long lost school days, I felt that spirit to hoist our national flag again at home on this Independence Day – Thanks to the “Har Ghar Thiranga” celebrating 75 years of India’s Independence. After roaming multiple times around the town we finally managed to find our tri color from Khadi Bhavan - never have we seen such a demand for our flag before. Returning back as we were making the arrangements,  our neighbor Sandakka noticed us and enquired – 

“What is going on?”

“We are planning to hoist the National Flag this time to celebrate 75 years of Independence! – Are you not planning Sandakka?” – Thrupthi asked back.

“During the days of my father we used to hoist the flag on top of this house. Now who is there to get one” – Sandakka replied

“We will try to get Sandakka” - We decided this Independence Day, we should have the national flag for Sandakka as well.

 

Sandakka is in her 80’s and stays alone in a simple traditional home (told to be built for Rs.6000 around 80 years ago!) since the time we know her. Occasionally she will be visited by sisters and brothers. This time she has her sister with her who is 4 years elder. After our talks, we draped the tri-colour at our home and got busy with other activities and it was only the next morning we realized – “Today is Independence Day and we had promised Sandakka to get the flag! But we have totally forgotten!” – “This is not good..” I said. “…and we are not going to get one today, all shops will be closed and even if anyone open, it will be too late!” We both thought of how to get one, and even planned to take our flag for Sandakka, when suddenly Thrupthi remembered – “I think my father has got an extra flag at home..let us check”. We immediately got on our scooter and went to Thrupthi’s home. We are lucky and blessed ! There is one extra flag at her home which is kept neatly folded in the bag. We borrowed it and sped back to Sandakka’s house.

 

“Sandakka, Happy Independence Day! Here is our flag!” - We dangled the tri-color at her home in a simple way and spend time talking with Sandakka -

 “Do you remember how those days were when we celebrated Independence?” – we asked

 “Yes, I am born in 1940 and sister is 4 years elder, so in 1936. I was probably in 4th or 5th standard and I remember there was so much elation all around! Though it was difficult to know the news like how we get now, we had a rally in Kodungallur to celebrate India’s Independence. My father and sister had gone for the rally. He had friends from all the parties, but his favorite leader was always Nehruji. Since then during Independence Day, he would arrange a person to hoist the flag on our rooftop. Those were special days” – Sandakka said

 

“For us, today is very special Sandakka. We are lucky to celebrate this 75^th year of Indian Independence with both of you. You were there when India got her Independence. And you are here with us to share those moments and those feelings to us! We will remember this day forever  – Happy Independence Day !”

Sandakka

Celebrating 75th Independence Day with elder sister 

With Thrupthi & Lalitha

വീണ്ടുമൊരു പരിസ്ഥിതി ദിനം !

നോവുന്ന പരിസ്ഥിതി ദിനം

ഉറക്കത്തിൻറെ കാണാക്കയത്തിലായിട്ടും ഒരു സ്ഫോടനം പോലെ ഭൂമിയിലേക്കു പതിച്ച ആ ഇടിവെട്ടിൻറെ കുലുക്കത്തിൽ ഞാൻ ഞെട്ടിവിറച്ചുണർന്നു. മണി മൂന്ന്. പുറത്തു മഴ കോരിചൊരിയുന്നു. ഇടവപെയ്തിൽ പതിവില്ലാത്ത ഈ ഇടിനാദം എവിടുന്നു വന്നോ ആവോ?! എന്നാലോ, പകലായാൽ ഇടിവെട്ട് പോയിട്ട് മഴക്കാറ് പോലും കാണാനില്ല. മനുഷ്യൻറെ ചെപ്പടിവിദ്യകൾ മഴയും പഠിച്ചെടുത്തോ? ഞാൻ വീണ്ടുമൊന്നു മയങ്ങിതുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും പിന്നെയുമൊരു ഇടി വെട്ടി. ഇപ്രാവശ്യം ഭൂമികുലുക്കം പോലെയാണ് അതെനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്. ഭയന്നുവിറച്ച ഞാൻ തലയണയെടുത്ത് ചെവിപൊത്തി കിടന്നു. എന്നിട്ടും എൻ്റെ നെഞ്ചിലെ കിടുകിടുപ്പ് ലേശം പോലും അയഞ്ഞില്ല. യുക്രൈനിൽ നിന്നാണോ ഇപ്രാവശ്യം ഇടവപാതി ഇങ്ങോട്ടെഴുന്നള്ളിയത്?! പുറത്തു വീണ്ടും വീണ്ടും ഇടി വെട്ടുന്ന മുഴക്കം. എൻ്റെ ഉറക്കം തീരുമാനമായി. ഓ ! ഇന്നാണല്ലോ ജൂൺ 5, ലോക പരിസ്ഥിതി ദിനം, ഞായറാഴ്ചയും. കൊള്ളാം, വെറുതെയല്ല ഇങ്ങനെ മഴയും, ഇടിയും.

ഇത് മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തിനുള്ള ഭൂമിയുടെ മുന്നറിയിപ്പ് തന്നെ! മനുഷ്യൻറെ "പരിചരണത്തിൽ" വീർപ്പുമുട്ടിയ പ്രകൃതിയുടെ അലർച്ച! പരിസ്ഥിതി ദിനമെന്നും പറഞ്ഞ് പതിനായിരം (ചതി)കുഴിയും കുത്തി സെൽഫിക്ക് വേണ്ടി ചെടിയും തൊട്ട് പോസ്സും പോസ്റ്റും ചെയ്‌താൽപിന്നെ തിരിഞ്ഞുപോലും നോക്കാതെ പൊടിയും തട്ടി കടന്നു കളയുന്ന കാപട്യത്തിൻറെ ആശാന്മാരായ മനുഷ്യകുലത്തിനുള്ള താക്കീത് പുറത്തൊരശരീരിയായി മുഴങ്ങുന്നു!  

"അടുത്ത പരിസ്ഥിതിദിനമാവുമ്പോഴേക്കും നട്ടതിലും കൂടുതൽ നീ വെട്ടും, കുഴിച്ചതിലും, കിളച്ചതിലും കൂടുതൽ നീ മാന്തും, പിച്ചി-ചീന്തും, മാലിന്യമിട്ട് മൂടും, പുകച്ച് എൻ്റെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കും, എന്നിട്ട് ഒന്നുമറിഞ്ഞിട്ടിലാത്തവനെ പോലെ വീണ്ടും വരും - ഹാ! എന്നെ രക്ഷിപ്പാനെന്നും പറഞ്ഞ്! 

എടാ മനുഷ്യാ ! നീ എന്തറിഞ്ഞു? നീ കണ്ടതിലും എത്രയോ ഞാൻ കണ്ടു. എൻ്റെ നെഞ്ചിൽ വിജയകൊടി പാറിക്കുമെന്നു പറഞ്ഞിറങ്ങിയ നിൻറെ അപ്പൂപ്പൻറെ അപ്പൂപ്പൻ വരെ കരിഞ്ഞമർന്ന് പുഴുവായ്, കാണാകീടമായ്, വെണ്ണീറായ് എന്നിൽ കിടന്നലയുന്നു, എന്നിട്ടും, പമ്പരവിഡ്ഢിയായ നീ കരുതുന്നു നീ എന്നെ രക്ഷിക്കുമെന്ന്! വേണമെങ്കിൽ നീ സ്വയം രക്ഷപ്പെടാൻ നോക്ക്! എൻ്റെ രൂക്ഷരോഷത്തിൽ നിന്നും! നിൻറെ സർവ്വനാശത്തിൽ നിന്നും!"

പുറത്തെ പെരുമഴയിൽ അടുത്ത ഇടിവെട്ടുന്നതും പ്രതീക്ഷിച്ച്, കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ച് പുതപ്പിനുള്ളിൽ ഞാൻ ചുരുണ്ടമർന്നു.

 ***

ഇ.ശ്രീധരൻ ജി, ഇലക്ഷൻ - എന്നുള്ളിലെ ഇടുങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങൾ - അതിനുള്ള ഉത്തരങ്ങളും !

കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി മനസ്സ് വളരെ അസ്വസ്ഥമാണ്. മനസ്സിൽ നൊമ്പരമായി ശ്രീ.ഇ.ശ്രീധരൻ സർ. ലോകം മുഴുവൻ ആദരിക്കുന്ന ഋഷിതുല്യനായ കർമ്മയോഗി - അദ്ദേഹത്തെ മലയാള മാധ്യമങ്ങൾ അവരവരുടെ ടി.ആർ.പി റേറ്റിംഗിന് വേണ്ടി വളഞ്ഞിട്ട് വേട്ടയാടുന്ന കാഴ്ച്ച വേദനാജനകം തന്നെയായിരുന്നു. അതിനു പുറമെ നവമാധ്യമങ്ങളിലൂടെയുള്ള ട്രോളുകളും. ചുരുക്കം പറഞ്ഞാൽ, ശ്രീധരൻ സർ നാട് നന്നാക്കാൻ പോവേണ്ടതിലായിരുന്നു എന്ന് പോലും തോന്നി - അതിനു മാത്രമുള്ള യോഗ്യതയൊന്നും കോട്ടുവായിട്ടു വടക്കോട്ട് നോക്കി ചൊറിയും കുത്തിയിരിക്കുന്ന കേരളത്തിനു ഇല്ലാന്നേ !

ഒരു പക്ഷെ എൻറെ അസ്വസ്ഥതയുടെ ഗാഢത കൊണ്ടാവും കഴിഞ്ഞ ദിവസം എന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ ശ്രീധരൻ സർ തന്നെ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിനോട് സംവദിച്ചു - ഒരു പാട് നേരം. എൻറെ അസ്വസ്ഥതകൾ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിനോട് തുറന്നു പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം അതിന്നു മറുപടിയും തന്നു - ഭാരതീയ ദർശനത്തിലൂടെയുള്ള  മറുപടി തന്നെ !

ഞാൻ : "എന്തിനാണ് ശ്രീധർ സർ അങ്ങ് ഈ അഴിമതി പുരണ്ട രാഷ്ട്രീയ മാർഗത്തിലോട്ട് വന്നത് ?"

ശ്രീ : "നീ ഭാരതീയൻ അല്ലേ?"

ഞാൻ : "അതെ"

ശ്രീ : "പുസ്‌തകങ്ങൾ വായിക്കാൻ താല്പര്യമുള്ള കൂട്ടത്തിലാണോ?"

ഞാൻ : "അതെ "

ശ്രീ : "നീ രാമായണം വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ?"

ഞാൻ : "ഉവ്വ്"

ശ്രീ : "മഹാഭാരതം വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ?"

ഞാൻ : "ഉവ്വ്"

ശ്രീ : "ഭഗവത് ഗീതയോ ?"

ഞാൻ : "കുറെയൊക്കെ - ശ്രദ്ധയോടെ വായിച്ചിട്ടില്ല !"

ശ്രീ : "അതിന്റെ ഒരു പ്രശ്നമാണ്  നിന്റെ ഈ ചോദ്യത്തിൽ - ജീവിത പ്രതിസന്ധികളെ തരണം ചെയ്യാൻ ഭഗവത് ഗീതയല്ലേ വായിക്കേണ്ടത്! വിഷമഘട്ടങ്ങളിൽ ഉത്തരമായി ഭഗവത് സന്ദേശതിന്നപ്പുറമായി എന്ത് വേണം!?"

"നിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഞാൻ ഭഗവത് ഗീതയിൽ നിന്ന് തന്നെ ഉത്തരം തരാം - നീ പോയി വായിക്കുക, ഉണരുക, ചിന്തിക്കുക, സത്യത്തെ അറിയുക, കർമയോഗിയായി ജീവിക്കുക !"

"ആദ്യം നീ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിക്കേണ്ടത് വിവേകാനന്ദ സ്വാമികൾ തന്നെ വളരെ പ്രാധാന്യം കൽപ്പിച്ച  ഭഗവത് ഗീതയിലെ രണ്ടാം അദ്ധ്യായത്തിലെ മൂന്നാം ശ്ലോകം. തന്നെ ! 

ക്ളൈഭ്യം മാസ്‌മ ഗമ പാർത്ഥ ന എതത് ത്വയി ഉപപദ്യതേ 

ക്ഷുദ്രം ഹൃദയദൗര്ബല്യം ത്യക്തോതിഷ്ഠ പരന്തപ.(2:3)

ഈ മായാലോകത്തിൽ എന്തും സംഭവിക്കാം ! അവിചാരിതമായ ക്ലേശങ്ങളും, അചിന്തനീയമായ പ്രതിബന്ധങ്ങളും എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും നമ്മളെ സംഭ്രമിപ്പിച്ചേക്കാം! എന്തൊക്കെയായാലും നീ ഒരിക്കലും ഒരു കാരണവശാലും ഹൃദയദൗര്ബല്യത്തിന് വശംവദനാവരുത് ! ഇനി നിന്റെ ചോദ്യത്തിന് - ഭാരതത്തിന്റെ പുരോഗതിക്ക് ഭാരതീയർ തന്നെ മുന്നിട്ട് ഇറങ്ങണം - വേണ്ടേ? രാഷ്ട്രീയത്തെ രാഷ്ട്ര നന്മയ്ക്കായി മാറ്റിയെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കേണ്ടതല്ലേ? 

ഭഗവത് ഗീത പറയുന്നു - ന കർമ്മണാമനാരംഭാ നൈഷ്കർമ്യം പുരുഷോശ്നുതേ ന ച  സന്യാസനാദേവ സിദ്ധിം സമ്മധിഗച്ഛതി! (3:4) - കർമ്മത്തെ ത്യജിച്ചു കൊണ്ട് മാത്രം ആർക്കും പൂർണത ലഭിക്കുകയില്ല ! - നിയതം കുരു കർമ്മത്വം കർമ്മ ജ്യായോഹ അകർമ്മണ (3:8) - കർമ്മം ആകർമ്മത്തേക്കാൾ എന്നും ശ്രേഷ്ടം തന്നെ ! അങ്ങനെ ഇരിക്കെ നമ്മുക്ക് നിയതമായ കർമ്മം എന്തെന്ന് പരിപൂർണമായി മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ അത് ചെയ്യുക തന്നെ. അതിൽ യാതൊരു പരിഭവവും ഉണ്ടാവേണ്ടതില്ല."

ഞാൻ : "ഇവിടെ താങ്കളെ മാധ്യമങ്ങളും, സൈബർ പോരാളികളും വേട്ടയാടുന്നത് സഹിക്കാവുന്നതിൽ അപ്പുറമായി.."

ശ്രീ : "നീ വീണ്ടും വായിക്കുക - ക്ഷുദ്രം ഹൃദയദൗര്ബല്യം ത്യക്തോതിഷ്ഠ പരന്തപ. ഇനി നിന്റെ ചോദ്യത്തിനായി ഭഗവത് ഗീത പറയുന്നു - ഉദ്ധരേദ് ആത്മനാത്മാനം ന ആത്മാനം അവ സാധയേത്! (6:5), നിന്നെ നീ തന്നെയാണ് ഉദ്ധരിക്കുന്നതും താഴ്ത്തുന്നതും. മനസ്സ് പാറ പോലെ ഉറച്ചതാണെങ്കിൽ യാതൊന്നും നിന്നെ കീഴടക്കില്ല ! ഉറപ്പ് ! അടുത്ത തലത്തിൽ എത്തിയാൽ - മാനാപമാനയോസ്തുല്യ സ്‌തുല്യോ മിത്രാരിപക്ഷയോ (14:24) എന്ന അവസ്ഥയിലും എത്താം !"

ഞാൻ : "തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ തോറ്റാൽ.... ?"

ശ്രീ : "നീ വീണ്ടും വായിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു - ക്ഷുദ്രം ഹൃദയദൗര്ബല്യം ത്യക്തോതിഷ്ഠ പരന്തപ. എപ്പോഴൊക്കെ നിന്റെ മനസ്സ് ചഞ്ചലമാകുന്നുവോ നീ വീണ്ടും വീണ്ടും ഈ ശ്ലോകം തന്നെ വായിക്കുക, എന്റെ വാക്കുകൾ അല്ലാ - ഭഗവത് ഗീതയിലെ ഭഗവാന്റെ വാക്ക് തന്നെ ! ഒരു കർമ്മം ചെയ്യുമ്പോൾ നിഷ്‌കാമമായി ചെയ്യുക - അതിൽ നീ ജയിക്കുമോ തോൽക്കുമോ എന്ന ചിന്തകൾക്ക് ഒരു പ്രസക്തിയും ഇല്ല. അസക്തോ ഹ്യാചാരൻ കർമ്മ പരമാപ്നോതി പൂരുഷ! (3:19) -  സുഖ ദുഃഖ സമ്മേകൃത്വ ലാഭാലാഭോ, ജയാജയൗ. ഞാൻ എന്റെ കർമ്മം ചെയുന്നു - ഇവിടെ ജയിച്ചാലും, തോറ്റാലും അതിൽ ആശങ്ക വേണ്ടേ വേണ്ട! ഞാൻ എന്റെ ധർമ്മത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ കർമ്മം തുടരുക തന്നെ ചെയ്യും!"

എനിക്ക് എന്റെ ഈ പ്രായത്തിൽ ഇത്രയൊക്കെ ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കുമെങ്കിൽ, യുവാക്കളായ നിങ്ങൾക്ക് ഇതിലും എത്രയോ മടങ്ങ് കൂടുതൽ ചെയ്യുവാൻ സാധിക്കും ! എന്റെ ഈ ശ്രമം നിങ്ങളേവർക്കും രാജ്യസേവനത്തിനായി ഉണരുവാനുള്ള പ്രചോദനമാവട്ടെ ! ഭാരതത്തിന്റെ ഉന്നമനത്തിനു വേണ്ടി നിങ്ങൾ ഓരോരുത്തരും നിങ്ങളാൽ ആവും വിധം പ്രയത്നിക്കുക - സംതൃപ്തിയോടെ ജീവിതം ജീവിക്കുക !" 

"ഓർക്കുക - കർമണ്യ ഏവ അധികാര തെ ! മാ ഫലേഷു കദാചന ! (2-47)"

സ്വപ്നസാഫല്യം ശുഭം!

Insane 2020!

31.Dec.2020 – I tried to look back as far as I can but could not recollect a year which ended with rains on its last day! – That’s why we say 2020 has gone crazily INSANE! Hope we will have sanity back in 2021 !

മേഘം വന്നു തൊട്ടപ്പോൾ - സുഗതകുമാരി

"പണ്ട് പണ്ട് ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട് എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരു പ്രദേശമുണ്ടായിരുന്നു! ഒരിക്കൽ ഒരു മാലാഖ അവിടെ ഇറങ്ങി വന്നു. ആ മാലാഖ കവിതകൾ ചൊല്ലി, മരങ്ങൾ നട്ടു, പുഴകളെ പുണർന്നു, മഴയെയും കാടിനേയും സ്നേഹിച്ചു, കൊച്ചു കുട്ടികളെ താലോലിച്ചു, വേദനിക്കുന്ന മനുഷ്യർക്ക് സാന്ത്വനമായ് ഒരുപാട് ഒരുപാട് നാൾ ജീവിച്ചു ..."  

ഒരുപക്ഷെ ഇങ്ങനെയാവും സഹ്യൻറെ സ്വന്തം സുഗതകുമാരി ടീച്ചറുടെ ജീവിതം ഭാവിതലമുറകളിൽ വർണ്ണിക്കപ്പെടുക!

ഒരു നിയോഗം പോലെ - കഥയിലും, കവിതയിലും ഒതുങ്ങാതെ - മനുഷ്യൻ ചൂഷണം ചെയ്തു വികൃതമാക്കിയ പ്രകൃതിയ്ക്കായി അധികാരികൾക്കെതിരെ ശബ്ദം ഉയർത്തി സഹ്യൻറെ ആത്മാവിനെ വീണ്ടെടുത്ത ഉൽകൃഷ്ട ജീവിതം! ആ ജീവിതത്തിലെ കൊച്ചു കൊച്ചു നൊമ്പരങ്ങൾ മുതൽ, വലിയ വലിയ അനുഭവങ്ങൾ വരെ പങ്കു വെയ്ക്കുകയാണ് സുഗതകുമാരി ടീച്ചർ തന്റെ "മേഘം വന്നു തൊട്ടപ്പോൾ" എന്ന പുസ്‌തകത്തിലൂടെ. കൂട്ടത്തിൽ, തന്റെ ജീവിതത്തിൽ കണ്ടു മുട്ടിയ, തന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഈറനണിയിച്ച പ്രതിഭകളെക്കുറിച്ചും പ്രതിഭാസങ്ങളെക്കുറിച്ചും (ഉസ്താദ് ബിസ്മില്ലാ ഖാൻ മുതൽ കൊച്ചു മേഘം വരെ) സുഗതകുമാരി ടീച്ചർ തന്റെ അനുഭവക്കുറിപ്പുകളിലൂടെ  ഓർക്കുന്നു.

ഒരിത്തിരി പ്രകൃതി സ്നേഹം ആത്മാവിലുള്ളവരെ "പ്രകൃതിവാദി" യാക്കുവാൻ ഈ വാക്കുകളും,  അനുഭവക്കുറിപ്പുകളും ധാരാളം!  - സുഗതകുമാരി ടീച്ചർ തന്നെ പറയുന്നു - "മറ്റു കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ തീവ്രവാദം ഇന്ന് പതിവാണ്. 'പരിസ്ഥിതി തീവ്രവാദം' ശക്തമാക്കണമെന്നാണ് എന്റെ പക്ഷം" - തീവ്രസ്വാർത്ഥമനുഷ്യ ജീവികളോട് ഇതിലും കൂടുതലായി ഒന്നും പറയാനില്ല. പറയേണ്ടതും ഇല്ല. 

***

കോവിഡ് മാസങ്ങളിലായി (ജൂൺ-ജൂലൈ) ഇക്കൊല്ലം വായിച്ച പുസ്‌തകങ്ങളിൽ രണ്ടെണ്ണം സുഗതകുമാരി ടീച്ചറുടെയായിരുന്നു. മുനിസിപ്പൽ ലൈബ്രറിയിൽ പുസ്‌തകങ്ങൾ തിരഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ ആകസ്മികമായി കൈവന്നത് അവയായിരുന്നു. അമ്മയും, തൃപ്തിയും രണ്ടു പുസ്‌തകങ്ങളും വായിച്ചു. ആ അനുഭവ ജീവിതം ചർച്ച ചെയ്തു - അന്ന് പക്ഷെ ഇങ്ങനെയാവും ഇക്കൊല്ലം അവസാനിക്കുക എന്ന് അറിയാതെ പോലും കരുതിയതല്ല. പ്രകൃതിയെ സ്നേഹിച്ച ആ ആത്മാവ് പ്രകൃതിയിലേക്ക് ലയിക്കും മുമ്പ് പ്രകൃതിയെ അറിയുവാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഈയുള്ളവരോട് ഒരു നിയതി പോലെ സംവദിക്കുകയായിരുന്നോ ?!

(23 - ഡിസംബർ - 2020  - സുഗതകുമാരി യാത്രയായി - കൃഷ്ണരഥമേറി )

Covid Musings!

Largest Lockdown in History ! - India goes standstill for 21 days!

Hartal ! For the uninitiated, let me explain what Hartal is all about. It is a kind of strike when people of a region willfully or forcefully stay back at home without reporting to work, closing all the shops, stopping the public and private transport, virtually bringing all human activities to a stand-still. It is usually celebrated as 12-hours, 24-hours or 48-hours event as a mark of protest by humans against humans for humans! Theoretically it is full of humanism.

Growing up in Kerala gave me ample opportunity to experience this event which used to happen here at the drop of a hat!  Trust me. I am not kidding! I have lost count of how many of those I celebrated! Slowly I became an ardent and unpublished fan of good Hartals and started to appreciate those blissful days of solitude.

Abandoned Streets  - India Lock-down - Kochi - Mar-2020

Few of my professional friends, well-educated, well-certified, working in multinational Incs, used to analyse the revenue loss from Hartals and educate me on it. However, my narrow-nature-centric mind never for a moment twitched in admiring the beauty of Hartal! In my dictionary, Hartal was and is a collective effort done by humans, unintentionally, unconsciously and involuntarily for our environment and ecosystem! Yes, you know, those are the only days I used to feel the true richness of Nature around me – freshness in air wherever I go, chirp of birds on the roads and the profound, clear sky without those polluting fumes! It made me write on how “Everybody loves a good Hartal”, few years back J

On Hartal days, I had that habit of taking a walk through the otherwise busiest of highways nearby. Taking a deep breath and a big pause I would take a long look at those sedentary streets, relishing how my walk has become cakewalk, thanks to Hartal! At the epitome of my thoughts I used to imaginatively wish – “Hartal should be a worldwide celebration and it should be celebrated at least once every month by all major cities and even minor towns of this world. The celebration should be simply staying indoors. No human activity or human interventions to the surroundings, allowing the rest of the species in our ecosystem to take control and be themselves that day! This world is not just for humans, every living being around us do have their own share of right on it, isn’t it? Let us celebrate a world of cooperation and coexistence!”

But as soon as I come out of my imaginative, sublime trance, I used to be slapped by the reality – “Hello Divs, have you gone insane or what? What do you think the cities are for? They never sleep, you know! In cities people work hard and toil the whole day, and celebrate harder in their evenings and night. Not like you simpletons, who gets content with what you get. This world is for the city-smart ones who know how to do things and get things done, got it? you moron!”

Yet, I used to discuss some of my eco-friendly imaginations with few of my easier friends – “Aren’t human beings on a self-destructive track? Don’t you think humans are speeding too much in life? They are chasing and hunting themselves! They are losing themselves! Why this contention? Why this competition? Crushing the species below, savaging own species around, boasting as the greatest ones, thinking as one who can survive on their own - where are they rushing ?! In their unquenchable quest for power brewed in luxury, greed, ego, lust and hatred what are they trying to conquer? What are they trying to gain by profusely hurting our Mother Earth and polluting our Nature around.

One of my wise friend used to tell me like this – “You know Divs, Earth and Nature has seen a lot, a lot more than what we can imagine. We are thinking too much by knowing too little and placing our thoughts on a very short timeline. Earth has seen species very powerful like Dinosaurs and also has seen them get dusted at some point in the past. Humans didn’t even existed then, right?. So, if Nature really wish, in a blink it can make this human race vanish from Earth! It’s just a childsplay for it! When we humans exploit and commoditize our Earth beyond a limit this may quite really happen”

John Chettan, Security of an Apartment Building in his seventies, still commute to work on his bicycle

**

Fast-forward. I am still alive, here on Earth, in this month of March of the year 2020. Nature has blinked for a moment sending jitters to humans - Covid-19! I am sitting stunned watching the happenings around the world. That old imaginative trance of mine has come into reality in a very absurd way which I never even thought to happen so in my lifetime! The cities which never sleep, the likes of New York, London, Paris, Rome, Mumbai and which not - all are shutting down out of fear, for existence. Not just cities, the states and countries themselves are locked up and in a stand-still. My own Nation is on a stand-still for 21 days – probably the largest lock-down in entire history - offices closed, malls closed, theaters closed, schools closed, temples closed, churches closed, mosques closed, private-transport closed, public-transport closed, flights closed, trains closed, festivals closed, marriages closed, even death ceremonies are almost closed to death! There are police guarding roads, hospitals guarding the sick. Unnecessary outing will end up with stick from police. All humans are locked in their tents for saving each other! If my trance asked world Hartal for a day, this is a complete world-wide stand-still-lockdown stretching to weeks and who knows probably for months! With a microbe, which the human eyes can’t even see, the Nature has given a tight slap on the human race - all with a blink! The pain inflicted by that slap is deep – more than 4 lakh people across the continents and countries are infected with close to 18,000 losing their life. It is crushing and the human race will have to dig deep to get out of this painful hole. Me? Yes, I am also locked up in my home with the same uncertainty of what Nature is planning to do further with us!

On the other side, as humans struggle, Nature is rejoicing and showing how it can balance back quickly as soon as humans stop their callousness! The pollution levels have went down across the cities of the world, rivers and lakes are cleaner and there is sense of serenity and sanity in the surroundings. A friend from Bangalore messaged me – “dust is very less now, even in noon, I can hear birds chirp from our balcony, all living beings except human race are enjoying!” It is a give back time to all of us for what we have done and what we continue to do – destroying the forest cover mercilessly, polluting the air and water insensitively, cutting down the trees without any ill feelings and what not! What we go through now is a reminder of Nature’s decree - that every species has equal right for survival. Also, this is an opportunity for the humans to evolve out as better species on Earth, which I doubt they would! However, this experience has sliced up a renewed resolve within me - to be humble forever, to be down to earth and instead of “accumulating life” make it an “accommodating life”!”

When I told yet another friend on how this blink of Nature has become a boon for the ecosystem, he rebuked – “When you or your family are in it, then you will know the heat. You will not see any ecosystem or greenery then – you will find yourself struggling to be saved by some human only.” I kept silent and didn’t give a reply. Within me, my narrow-nature-centric mind was confiding to myself - “Nature has every right to make my life difficult, cut off my job, cut short my life or simply destroy me without any repair. For, I am born in this insatiable human race. But I do have absolute faith - Nature is not as heartless as humans and will pardon everyone, like a Mother pardons its child and through this pandemic, Mother Earth is offering the humans a final chance to save themselves from a potential climate catastrophe!”

***

Foot Notes:

1. Air quality improves in over 90 cities in India reports "The Hindu", 30.Mar.2020 - https://www.thehindu.com/news/national/air-quality-improves-in-india-amid-lockdown/article31234638.ece

2. Air pollution and CO2 fall rapidly as virus spreads - BBC - 19.Mar.2020

3. Jalandhar sees Dhauladhar range the first time ever. Stunned Internet thanks lockdown - India Today Reports - 03.Apr.2020

***

ഒരു ദീപാവലി "മായാനുഭവം"!

(10/27)

ദീപാവലി ആയിട്ടും രാവിലെ മുതൽ വീട്ടിൽ തിരക്കായിരുന്നു. എങ്കിലും പണിയൊക്കെ തീർത്തു സന്ധ്യക്ക് പൂർണത്രയീശനെ തൊഴാൻ സാധിച്ചു. ശേഷം, അമ്പലത്തിൽ ശ്രീ. രാജൻ നമ്പ്യാർ അവർകൾ നാരായണീയത്തെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള കഥകൾ കോർത്തിണക്കി അവതരിപ്പിച്ച ചാക്യാർ കൂത്ത് ആദ്യാവസാനം ലയിച്ചിരുന്നു ആസ്വദിച്ചു.

നാരദന് മായയായും, ഭട്ടതിരിപ്പാടിന് ഭിഷഗ്വരനായും, പ്രഹ്ളാദന് രക്ഷകനായും, അർജ്ജുനനു സാരഥിയായും, പൂന്താനത്തിനു പുത്രനായും, കുറൂരമ്മക്ക് ദാസനായും വരുന്ന കഥാസന്ദർഭങ്ങൾ നർമ്മരസത്തോടെ അവതരിപ്പിച്ച നൂതനവും, നവ്യവുമായ അനുഭവമായി നാരായണീയ കൂത്ത്.

ഊട്ടുപുരയിൽ ജനൽ തിണ്ണയിലിരുന്ന് കൂത്ത് കാണുന്നതിനിടെ, പുള്ളി ഷർട്ട് ഇട്ട കുറുകിയ ഒരാൾ വന്നു ഒരു പൊതി തന്നു, "അമ്പലത്തിലെ പ്രസാദമാണ് - എടുത്തോളൂ". പ്രസാദം - നെയ്യപ്പം, ഇന്ന് ദീപാവലി ആയിട്ടും മധുരമൊന്നും കഴിച്ചിരുന്നില്ല, ഓർത്തത് പോലും ഇല്ലാ. ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞാണോ പൂർണത്രയീശനിതാ ഞങ്ങൾ ഈ കോണിലിരുന്ന് ഭഗവാന്റെ കഥകൾ കേൾക്കുന്നതറിഞ്ഞു നേദ്യമായി വന്നത്?! എല്ലാം ഭഗവാന്റെ ലീലകൾ! അല്പം മാത്രം എടുത്ത് ബാക്കി ഞങ്ങൾ പൊതിഞ്ഞു അദ്ദേഹത്തിന്ന് തന്നെ തിരികെ ഏല്പിച്ചു. കൂത്തിന്റെ കൂടെ ഭഗവാന്റെ നേദ്യം കൂടി ആയപ്പോൾ അതെത്രത്തോളം ഹൃദ്യമായി എന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ!  

അപ്പോഴാണ് അടുത്തു നിന്ന് ഒരു ചോദ്യം - "പ്രസാദം തന്ന ആളാരാണെന്നു മനസ്സിലായോ?" ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ വീണ്ടും നോക്കി! - "ഓ!", "മേജർ രവി അവർകൾ!" - ഞാൻ ഒന്ന് അന്താളിച്ചു - നാരായണീയ കൂത്തിന് വിശിഷ്ട അതിഥിയായി വന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹം! എങ്ങനെയോ കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞ്, ഈ മുക്കിലിരിക്കുന്നവർക്കായി ദീപാവലി മധുരമായ പ്രസാദവുമായി എത്തിയിരിക്കുന്നു! ഇതിനായി പൂർണത്രയീശൻ പറഞ്ഞയച്ച ആള്! - രണ്ടു പതിറ്റാണ്ട് ഭാരത സേനയിൽ സേവിച്ച, എസ്‌കോർട്ട് സംരക്ഷണമുള്ള, തന്റെ സിനിമകളിലൂടെ സേനാനുഭവങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ച സാക്ഷാൽ മേജർ! - കൊള്ളാമല്ലോ ശ്രീഹരേ നിന്റെ ലീല!

അരങ്ങിൽ ചാക്യാർ ഉദ്‌ഘോഷിക്കുന്നു - "പൂർണത്രയീശന്റെ മായാലീലകൾ പൂർണമായും അറിയാൻ ആർക്കെങ്കിലും ആവുമോ? - പൂർണമായി അല്ല, ലേശം പോലും അറിയുക പ്രയാസം! പൂർണത്രയീശാ - ഹരേ!"

***

Onam Thoughts

In a meditative mood at the pond side ;) Onam-2019

What makes Onam so special? Tradition, culture, food, family, friends - we all have several clichéd answers for this. However, let us go deep, go deeper and deeper - can we find where all these answers derive from? I did my own analysis with my limited realm of thoughts and feelings and reached down into an interesting and unassuming answer - and that is "Collective Meditation"! Yes, I found the "Meditative" nature of Onam is something which transforms this simple festival into a festival of all, a festival for all! 

I am trying to get into the details of my thoughts and feelings.

Onam, we celebrate with our family, celebrate with our friends, celebrate our culture, celebrate our tradition - but in the background of our all these, during Onam days we all transform ourselves into a sort of "meditative" mood. This "meditation" happens rather unconsciously somewhere in the background of our mind as we go about with our celebrations!

As the Onam vibes set in, we all unconsciously tend to look into our inner self - we dive into our memories, our childhood, our moments with nature, the aroma of homely recipes, moments of family togetherness, affection of grandparents, the idle time with friends sans heavy thoughts and all those moments which enriched our old Onam days. Many of those may not be relevant today or may not be present now, but our mind traverses through those bright, positive moments of our life dispersed across several spans of the timeline. We call it with various names - nostalgia, rich old days etc. In fact, on these days, our mind is primarily focusing only on those beautiful moments of our life and "meditate" on those alone! Along with this, the Nature also goes into "meditative" mode by soothing all with its mild breeze and studding the surroundings with tiny bright coloured flowers visited by little butterflies! "Meditation" of positive things always bring bliss, happiness, joy and naturally when the entire people of a land and its landscape together go into this "collective meditation" it turns into a unique celebration which they alone can decipher! And we call it ONAM!

So let us meditate on positivism always, feel the Onam vibes always in our heart, even in the sighs of desperation. Wishing all Heartfelt Meditation and Happy Onam!