പ്രക്ര്യതി പൊറുത്തു
പ്രക്ര്യതി ഇത്തവണയും പൊറുത്തു.
പരിഭവങ്ങൾ മറന്നു കാലവർഷം വന്നു.
പ്രബുദ്ധരാകുവാൻ,
പുനർചിന്തനം ചെയ്യുവാൻ,
പ്രക്ര്യതിയിലേക്ക് മടങ്ങുവാൻ
ഒരു അവസരം കൂടി !
വിയർപ്പ്
രാവിലെ 8 മണി കഴിഞ്ഞതേ ഉള്ളൂ. പ്രാതൽ കഴിഞ്ഞു ഒരു കട്ടൻ ചായയും കുടിച്ചു പത്രം വായിക്കാൻ ഇരുന്നതാണ്. മുകളിലത്തെ മുറിയിൽ മകൾ തൊള്ള പൊട്ടിച്ചു കവിത പഠിക്കുന്നു. കവിതാ മത്സരം ഉണ്ടേ ! അടുക്കളയിൽ ശബ്ദകോലാഹലം അടങ്ങിയിട്ടില്ല. മൊത്തം ഒരു അസ്വസ്ഥത. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ എന്നെ തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചത്. രണ്ടു ഫാൻ തലയ്ക്ക് മീതെ കറങ്ങുമ്പോഴും എന്റെ തല വിയർക്കുകയാണ്.
തല മാത്രമല്ല. തല മുതൽ കാൽപാദം വരെ!
എനിക്കാകെ ഒരു അങ്കലാപ്പ്. എന്താണപ്പാ ഇങ്ങനെ വിയർക്കുന്നേ?
മുപ്പത് ആവാത്തവർക്കു പോലും ഹാർട്ട്‍ അറ്റാക്ക് വരുന്ന കാലമാ !
ഓഫീസിലും, കാറിലും AC ഉള്ള കാരണം ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല.
ഞാൻ എന്റെ സഹധർമ്മിണിയെ വിളിച്ചു.
"എടീ, ഇത് നോക്കിയേ, ഞാൻ വെറുതെ ഇരുന്നു വിയർക്കുന്നു!"
"അതേതായാലും നന്നായി - നിങ്ങളലേലും പണി എടുത്ത് വിയർക്കാറില്ലല്ലോ ! - നിങ്ങൾ ഒന്നും അറിയുന്നില്ലല്ലോ മനുഷ്യാ - അതാണ് പ്രശ്‍നം - മാർച്ചു മാസം കഴിഞ്ഞു ദിവസം രണ്ടായി." - ചുവരിൽ തൂക്കിയിട്ട കലണ്ടർ മറിച്ച് കൊണ്ട് മറുപടി.
അപ്പോഴാ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് - പത്രത്തിലും ഉണ്ട് വാർത്ത - "എടീ, നീ അറിഞ്ഞോ - തൃശ്ശൂരിൽ 39 ഡിഗ്രി ആയി ചൂട്! - ആഗോളതാപമാണ് പ്രശ്‍നം."
"എവിടൊക്കെയോ, എന്തൊക്കെയോ സംഭവിക്കുന്നു എന്നും പറഞ്ഞു നമുക്ക് ജീവിക്കണ്ടേ - ഇവിടെ ഒരു AC മേടിച്ചാ തീരുന്ന പ്രശ്നമേ ഉള്ളൂ. ഞാൻ എന്ന് മുതൽ പറയുന്നതാ. ഇന്ന് തന്നെ ഒരെണ്ണം ഓർഡർ ചെയ്താ നിങ്ങൾക്ക് തന്നെ നല്ലത്.
നിങ്ങളിവിടെ ഇങ്ങനെ കൂനി ഇരിക്കാതെ ഇന്നെങ്കിലും ആ കാറൊന്നു വെള്ളമൊഴിച്ചു കഴുക്. ആഴ്ച മൂന്നായി കഴുകിയിട്ട്.
പിന്നെ പുറകിലെ മാവ് മുറിക്കാൻ ആളെ കൂടി ഏർപ്പാടാക്കണം. അത് പൂക്കുന്നും ഇല്ലാ, മുറ്റമടിച്ച് എന്റെ മുതുകും ഒടിയുന്നു."
കാർ കഴുകാൻ ബക്കറ്റും എടുത്ത് നടക്കുമ്പോഴും അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള ശബ്ദകോലാഹലം തുടരുകയാണ്. മുകളിൽ നിന്നും ദിഗന്തങ്ങൾ ഭേദിക്കുന്ന കവിത -
"ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി ! നിന്നാസന്ന മൃതിയിൽ നിനക്കാത്മശാന്തി !
ഇത് നിന്റെ, എന്റെയും, ചരമശുശ്രൂഷയ്ക്ക് ഹൃദയത്തിലിന്നേ കുറിച്ച ഗീതം...."
ഞാൻ പൈപ്പ് തുറന്നു - നേർത്ത ഗദ്ഗദത്തോടെ ഒരു കവിൾ ചെളി വെള്ളം അതിൽ നിന്ന് ഒലിഞ്ഞിറങ്ങി.
തല മാത്രമല്ല. തല മുതൽ കാൽപാദം വരെ!
എനിക്കാകെ ഒരു അങ്കലാപ്പ്. എന്താണപ്പാ ഇങ്ങനെ വിയർക്കുന്നേ?
മുപ്പത് ആവാത്തവർക്കു പോലും ഹാർട്ട്‍ അറ്റാക്ക് വരുന്ന കാലമാ !
ഓഫീസിലും, കാറിലും AC ഉള്ള കാരണം ഇതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല.
ഞാൻ എന്റെ സഹധർമ്മിണിയെ വിളിച്ചു.
"എടീ, ഇത് നോക്കിയേ, ഞാൻ വെറുതെ ഇരുന്നു വിയർക്കുന്നു!"
"അതേതായാലും നന്നായി - നിങ്ങളലേലും പണി എടുത്ത് വിയർക്കാറില്ലല്ലോ ! - നിങ്ങൾ ഒന്നും അറിയുന്നില്ലല്ലോ മനുഷ്യാ - അതാണ് പ്രശ്‍നം - മാർച്ചു മാസം കഴിഞ്ഞു ദിവസം രണ്ടായി." - ചുവരിൽ തൂക്കിയിട്ട കലണ്ടർ മറിച്ച് കൊണ്ട് മറുപടി.
അപ്പോഴാ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് - പത്രത്തിലും ഉണ്ട് വാർത്ത - "എടീ, നീ അറിഞ്ഞോ - തൃശ്ശൂരിൽ 39 ഡിഗ്രി ആയി ചൂട്! - ആഗോളതാപമാണ് പ്രശ്‍നം."
"എവിടൊക്കെയോ, എന്തൊക്കെയോ സംഭവിക്കുന്നു എന്നും പറഞ്ഞു നമുക്ക് ജീവിക്കണ്ടേ - ഇവിടെ ഒരു AC മേടിച്ചാ തീരുന്ന പ്രശ്നമേ ഉള്ളൂ. ഞാൻ എന്ന് മുതൽ പറയുന്നതാ. ഇന്ന് തന്നെ ഒരെണ്ണം ഓർഡർ ചെയ്താ നിങ്ങൾക്ക് തന്നെ നല്ലത്.
നിങ്ങളിവിടെ ഇങ്ങനെ കൂനി ഇരിക്കാതെ ഇന്നെങ്കിലും ആ കാറൊന്നു വെള്ളമൊഴിച്ചു കഴുക്. ആഴ്ച മൂന്നായി കഴുകിയിട്ട്.
പിന്നെ പുറകിലെ മാവ് മുറിക്കാൻ ആളെ കൂടി ഏർപ്പാടാക്കണം. അത് പൂക്കുന്നും ഇല്ലാ, മുറ്റമടിച്ച് എന്റെ മുതുകും ഒടിയുന്നു."
കാർ കഴുകാൻ ബക്കറ്റും എടുത്ത് നടക്കുമ്പോഴും അടുക്കളയിൽ നിന്നുള്ള ശബ്ദകോലാഹലം തുടരുകയാണ്. മുകളിൽ നിന്നും ദിഗന്തങ്ങൾ ഭേദിക്കുന്ന കവിത -
"ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി ! നിന്നാസന്ന മൃതിയിൽ നിനക്കാത്മശാന്തി !
ഇത് നിന്റെ, എന്റെയും, ചരമശുശ്രൂഷയ്ക്ക് ഹൃദയത്തിലിന്നേ കുറിച്ച ഗീതം...."
ഞാൻ പൈപ്പ് തുറന്നു - നേർത്ത ഗദ്ഗദത്തോടെ ഒരു കവിൾ ചെളി വെള്ളം അതിൽ നിന്ന് ഒലിഞ്ഞിറങ്ങി.
Run !
RUN.
RUN We Must.
RUN From the Evils Around,
RUN From the Devils Within,
RUN From the Ignorance,
RUN From the Fear of Impermanence,
RUN We Must...To Reach Out To the Ultimate.
And 2017 gave me a fabulous opportunity to kick-start my dream run. My erstwhile organization TCS sponsored event "Fit4Life" was perfectly set, to say the least! The inspiration from the marathon manager at office, runner friend of native and presence of my wife was just ideal!
All together it was an experience to be experienced!
And as I finished, I had decided - I am going to Run. Run Forever. Run Silently. Run with Prayers. Run for our Nature. Run for our Earth, Run for my Parents. Run always - into Myself!
(TCS Fit4Life, 19.Feb.2017, Kochi)
Well Said Nandus!
Dear Parent,
Please make them summarize few lines on the topic -
"How to Help Others" to say this topic in the assembly on Thursday (16.2.17).
And these are the three lines what their parents taught them -
"To Help Others I will Plant Trees.
I will water them daily.
Trees will help all of us."
Well Said Nandus!
Please make them summarize few lines on the topic -
"How to Help Others" to say this topic in the assembly on Thursday (16.2.17).
And these are the three lines what their parents taught them -
"To Help Others I will Plant Trees.
I will water them daily.
Trees will help all of us."
Well Said Nandus!
ഇടവഴി
ഓഫീസിൽ തിരക്കുള്ള നേരത്താണ് എനിക്കാ ഫോൺ വന്നത്.
"ഇടവഴി കോൺക്രീറ്റ് ചെയ്യുകയാണ്. രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ പണി തീരും."
കാൽ ചുവട്ടിൽ നിന്നും മണ്ണൊഴുകി പോവുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി.
മണ്ണിനോട് ചേർന്ന് ജീവിച്ചിരുന്ന ആ കാലത്തേക്ക് ഓർമ്മകൾ ഓടി - ഇടവഴിയുടെ ഇരുവശത്തും തിങ്ങി നിന്ന മുക്കുറ്റിയും, അവയ്ക്കിടയിൽ പടർന്നു നിന്ന കറുകയും, നിവർന്ന് നിന്ന മുയൽ ചെവിയനും, ഇവയ്ക്കിടയിലൂടെ ഇടയ്‌ക്കൊക്കെ ഇഴഞ്ഞു പോയിരുന്ന ആ പാവം ചേരമ്മൂമ്മയും, പിന്നെ വേനലിൽ തുപ്പൽ പടക്കം തേടി നടന്നതും, ഇടവപ്പാതിയിൽ പുഴയായി ഒഴുകുന്നത് നോക്കിയിരുന്നതും, അവധി ദിവസങ്ങളിൽ കൂട്ടുകാരുമൊത്തു പുല്ല് വെട്ടിയതും, പിന്നെ ക്രിക്കറ്റ് കളിയും - എല്ലാം കോൺക്രീറ്റിനുള്ളിൽ മറയുന്നു - കണ്മുന്നിൽ നിന്നും, ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും ഒരു യുഗം മറവ് ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
രണ്ടു നാൾ കഴിഞ്ഞു ഞാൻ നാട്ടിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും എല്ലാം കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
കോൺക്രീറ്റ് ഇടനാഴിയിലൂടെ നടക്കുന്ന ഞാൻ കണ്ടത് ഒരു ദുരന്ത ഭൂമിയാണ് -
ദിശാ ബോധം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട തുമ്പികൾ,കൂടും, കൂട്ടരും നഷ്ട്ടപ്പെട്ട ഉറുമ്പുകൾ,
പരുക്കൻ കോൺക്രീറ്റിലൂടെ, പുകച്ച് പോകുന്ന ഉരുക്കൻ വണ്ടികൾ.
ഞാൻ എൻ്റെ കാലുകളെ നോക്കി.
അവ ശുഷ്ക്കിച്ചിരിക്കുന്നു.
അവ ദുർബലമായിരിക്കുന്നു.
അവയുടെ പാദങ്ങൾ അറ്റു പോയിരിക്കുന്നു.
Merry Christmas - 2016
We have Hope of Peace on Earth,
We have Faith on Bliss from Heaven,
We have Dream of Grace from the Angels,
For we have December with X’mas night right with us!
M e r r y X ’ m a s !
Vrischikolsavam - 2016
Once in an year,
in the backdrop of starry sky, soothing breeze
and divine presence
they come together
With reverberating drums, chiseled notes and unwavering rythm
They perform the tradition, enact the myths, bring back the culture
Transcending those around into a realm of Universal consciousness -
And then to the sublime silence way above!
[Vrischikolsavam - 28.Nov.16 - 05.Dec.16]
D-Sign Thinking!
"Design Thinking" - Request came from my wife to help her to understand it for her theory classes. Going through those pages I felt it is so vast, so deep with dense theory on design and aesthetics starting from a dot to the line and then traversing to higher planes! I wondered how many minute matters matter in getting into a great design and sometimes it needs the intuition or luck too! And then when I composed the below I felt the luck, the intuition came for help bringing out the D-sign aesthetics!
First I saw the light. The bright light from the window giving the embossing to the horizontal lines. Then as I was about to click, I saw those vertical lines above - the Design Thinking impact?! The horizontals and verticals made the click a sublime one for me and one to remember forever :)
തിരുമുറ്റം
പായൽ മൂടിയ വഴിയിലൂടെ,
മാവിൻ തണലിലൂടെ,
ചെമ്പരത്തിയും, നന്ദ്യാർവട്ടവും നോക്കി
എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തു എപ്പോഴോ കണ്ടു മറന്ന മുറ്റത്തേയ്ക്ക് എന്ന പോലെ
ഞാൻ നടന്നു.
പടിവാതിക്കൽ എത്തി.
ആരെയും കണ്ടില്ല.
വിളിച്ചു നോക്കി.
ആരും വിളി കേട്ടില്ല.
കുമ്മായം തേച്ച ചുവരിൽ പഴയ ചിത്രങ്ങൾ.
പലയിടത്തും, പല നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ വിള്ളൽ.
മുറ്റത്ത് കരിങ്കൽ പാകിയ പ്രാചീന തുളസി തറ.
അവിടെ തണുത്ത തിണ്ണയിൽ ഞാൻ ഇരുന്നു.
കുളിർ കാറ്റ് വന്നു.
നിമിഷങ്ങൾ യുഗങ്ങളായി.
ചിന്തകൾ നിശ്ചലമായി.
ഞാൻ എന്നിൽ അലിഞ്ഞിലാതായി.
മാവിൻ തണലിലൂടെ,
ചെമ്പരത്തിയും, നന്ദ്യാർവട്ടവും നോക്കി
എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തു എപ്പോഴോ കണ്ടു മറന്ന മുറ്റത്തേയ്ക്ക് എന്ന പോലെ
ഞാൻ നടന്നു.
പടിവാതിക്കൽ എത്തി.
ആരെയും കണ്ടില്ല.
വിളിച്ചു നോക്കി.
ആരും വിളി കേട്ടില്ല.
കുമ്മായം തേച്ച ചുവരിൽ പഴയ ചിത്രങ്ങൾ.
പലയിടത്തും, പല നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ വിള്ളൽ.
മുറ്റത്ത് കരിങ്കൽ പാകിയ പ്രാചീന തുളസി തറ.
അവിടെ തണുത്ത തിണ്ണയിൽ ഞാൻ ഇരുന്നു.
കുളിർ കാറ്റ് വന്നു.
നിമിഷങ്ങൾ യുഗങ്ങളായി.
ചിന്തകൾ നിശ്ചലമായി.
ഞാൻ എന്നിൽ അലിഞ്ഞിലാതായി.
Onam-2016
Time to sit down,
Breath Home, Feel Family,
Chew Chips, Gulp Bananas,
Plunge into Payasams, Swim in Nostalgia
All With Great Leisure.
Celebrating the Days!
It's
O n a m
Bicycle Diaries - 5
Ride with an Open Heart!
Ride with an Holy Smile :)
Believe, Mother Nature is True.
Ride without Half-Measures,
Ride without Self-Doubt,
Believe, Mother Nature is Kind.
Ride away from Artificial,
Ride away from Man-Made Deceits!
Believe, Mother Nature in the only One!
Only One who can correct us,
Only One who can punish us too,
Accept with heart whatever she feels right for us!
Believe Her, Believe Her and Ride the True Journey of Life!
Mango Showers
It was a typical Sunday of
April month - the time of year loved by
kids, not only for the summer vacation but for those giant jackfruits and
dangling mangoes! Nandus, notorious for their nocturnal roaming, came early on
that morning and requested for a day time ride.
A traverse on the bike
around the Poornathrayeesa temple is one of their favourite pass time activity.
Our ride is always in sub-30 speed, watching the summer butterflies, meandering
cows, sleepy buffaloes, people walking around and all the while keeping an eye
over the possibility of finding an ice-cream shop!
This time they were happy
with the simple ride. We covered the entire surroundings of temple, those narrow lanes, studded with age old
palatial palaces. We were near the old Iron Bridge (Irumbu Palam). There were hardly anyone on the
road other than a few at a roadside shop and a few autos. It was then it
happened.
Just as we were taking the
turn, we heard a loud crumbling noise. From the pillion seat Thrupthi cried loud – look
out ! I did not understand what is happening. The noise was from above! I immediately stopped the bike and looked around - and then above – There it is!
– a huge branch of a mango tree from a nearby house is crashing down – it is
coming towards us!
I covered one Nandu
sitting in the front, while Thrupthi covered the other one sitting with her –
within seconds the humongous branch came thudding down splattering its branches
all over. Destiny's grace, the heavy part of the branch fell just in front of
the bike. We four were tangled in its umpteen branches. Nandus gave a scared shrill cry -
by that time people around came running towards us. All were looking at the kids. People
pulled away the branches and we checked if anything hit the kids. No. They are safe
and untouched by the giant fall!
It was then we all looked
around. The branch had not come down all alone. Along with, it has brought down
several dozens of mangoes too! Around us are mangoes strewn all over. Those
who came running became busy picking them. And they made the Nandus too happy
by giving them hands full of mangoes!
Slowly we resumed our ride
laughing and talking about the unique mango shower - yes, with all our
possible hands and pockets laden with rich, ripe mangoes!
On the way back, I
remembered what my father used to say - "We should live our life like a
mango tree. Even if people throw stones at it, it never hurts back, instead it
gives back mangoes." - And now we saw a true mango tree - Even while crumbling
down, it did not hurt anything or anyone. Instead it gave all, all it has -
everyone had their hands full of mangoes and heart full of laughter!
***
മാമ്പഴക്കാലം!
മാളുകളും, മൊബൈൽ ആപ്പുകളും, വീഡിയോ ഗേമുകളും, എൽ.സി.ഡി ടിവികളും ഒക്കെ വരുന്നതിലും വളരെ മുന്നേ ഒരു കാലം ഉണ്ടായിരുന്നു. പാടവും, പറമ്പും, പൂമ്പാറ്റയും, പൂത്തുമ്പിയും നിറയെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു കുട്ടിക്കാലം.
പ്ലാസ്റ്റിക്‌ മാലിന്യവും, അന്തരീക്ഷ മലനീകരണവും, എൽനിനോ പ്രതിഭാസവും ഒക്കെ വരുന്നതിലും വളരെ മുന്നേ ഒരു കാലം ഉണ്ടായിരുന്നു. ചാടി കടക്കാൻ തോടുകളും, നീന്തി കുളിക്കാൻ കുളങ്ങളും, കൂട്ടിരിക്കാൻ ഒരുപാട് കൂട്ടുകാരുമുണ്ടായിരുന്ന ഒരു അവധിക്കാലം.
പുക തുപ്പുന്ന നഗരങ്ങളിൽ എന്തെല്ലാമോ നേടാനുള്ള ഓട്ടത്തിൽ തളരുന്ന മനസ്സിനും, ജീവിതത്തിന്നും സാന്ത്വനമായി വരുന്നത് ഇന്നും വിശുദ്ധമായ ആ മാമ്പഴക്കാലം മാത്രം.
Subscribe to:
Posts (Atom)